I Revenge

THE FINALE

Chapter 22

DRAKES POV;

Pumasok ako sa loob ng bahay ni Lexie at tumitingin tingin sa paligid, naalala ko ang ingay niya at mga tawa niya. Napatingin ako sa sofa at napaluha ng maalala ko nung tumitingin kaming dalawa ng korean drama. Naalala ko kung pano siya umiyak nun.

Bumaling ako ng tingin at tumingin sa kusina naalala ko naman nung ipinagluto ko siya at para siyang bata na naeexcite. Namimissed ko siya ang hirap alisin sa isipan ko si Lexie.

Mabigat sa loob sa tuwing naalala ko siya, mahirap tanggapin ang sakit sobra.

Umakyat agad ako sa taas para puntahan ang kwarto niya nung malapit na ako sa pinto ng kwarto niya ay agad kong binuksan ang pinto ng kwarto niya at pumasok ako sa loob, hindi ko alam kung bakit naalala ko palagi siya sa tuwing tumitingin ako sa paligid.

Naala ko pa nun nung hindi siya makatulog, she's look at me at sinabi niya na baka langgamin daw ako sa kakatayo.

Sobrang hirap tanggapin na ako ang pumatay sa kanya. Nagtiwala siya sa akin pero hindi ako nagtiwala sa kanya. Tanging iniisip ko na baka tulad lang siya ni Trexie.

Umupo ako sa kama habang hinahaplos ko ang kama niya, napatulo agad ang mga luha ko, naala ko ulit nung magkatabi kaming matulog. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa nakatulog ako sa bed niya.

Buwesit..! huli na para marealize ko na mahal ko pala siya.

Flashback..

"Ang sakit pre! Niloko ako ng babaeng minahal ko!"

"Drake! Naintindihan ka namin parehong pareho tayong niloko ng mga mahal natin" Jack said.

"Kahit na! Hindi tama na gawin sa akin ito ni Trexie! Paano niya ito nagawa sa akin? Hayop siya! Ang buong akala ko siya ay nasa hospital pero yon pala siya ay may ibang lalaki! Pagbabayaran niya ito! Maghihiganti ako sa kanya! Gagawin ko impyerno ang buhay niya!"

"Hindi lang ikaw ang nag iisa Drake Pito tayo ang maghihiganti, unahin natin si Trexie at pagkatapos nun isunod agad natin ang mga babaeng nanloko sa amin!" Sambit agad ni Cesar.

"Hindi lang ang mga mahal natin ang nanloko sa atin para patayin sila. Isali natin ang mga babaeng manloloko" Rafael said.

"Tama kayo! We need to Revenge! Revenge is the best way to ease our pain!" Sagot ko.

Kinabukasan pinuntahan ko si Trexie sa bahay nila at sa kabila ng lahat ng ginawa niya kagabi ay pilit ko paring maging ok. Hanggang sa nakita kong lumabas si Trexie sa gate nila na may katawag ito.

"Yes Ate Tiffany susunod ako sayo diyan sa States" sambit niya.

Napatingin agad ito sa akin ng makita ako na nakatayo sa harap niya.

"What are you doing here Drake? Hindi kapa ba napapagod sa kakabuntot sa akin? Oh sadyang nakalimutan muna ang nangyari kagabi!"

"I dont care Trexie! But I still love you"

"You love me? Oh common Drake! Ilang beses ko bang sabihin sayo na hindi kita mahal!"

"Ulitin mo Trexie! Wala ka ba talagang pahmamahal sa akin? Sa kabila ng lahat ng ginawa ko sayo Trexie ito lang ba ang igaganti mo sa akin? Ginawa kong malaparaiso ang mundo mo pero bakit mo ako ginaganito?"

"Drake, alam ko mahal mo ako pero sana naman bigyan mo ako ng katahimikan! Pabayaan muna ako! At kahit kailan hindi maaaring ipagpilitan ang pagmamahal! Mahal ko siya at pupunta na ako bukas sa State, doon ako titira kay Ate Tiffany and please leave me alone!"