Tam huzura kavuşur ya insan, tam alışır ya artık hayata her şey güzel derken birden biri çıka gelir hayatının tam ortasına yer bulur. Anlamazsın,hiç bir şeyin farkında olmazsın bir bakmışsın son baharda düşmekte olan yapraklar gibi Yapa yalnız kalmışsın.her şey düzene girdi derken bu acımasız hayat gelip yine buldu seni. Bir an düşünür insan mutluluk neden bu kadar kısa diye. hayat her şeyin ilacı olmuyor iste.ömrümüzü onunla birleştirmeyi planlarken bir de bakmışsın ki hayat seni dipsiz bir kuyuya fırlatıvermiş.
