Gözlerimi açtım,bu gün içimde birazcık buruk bir his vardı.Aslında ben hislerimde kolay kolay yanılmam ama eminim bu sefer yanılacaktım çünkü her şey çok güzeldi, biliyordum.Gözüm telefondaydı mesaj yoktu yatıyordu belkide. Kalktım, kahvaltımı yaptım.o sıra da mesajım gelmişti ama nedense dün ki gibi heyecan yoktu.Bu gün neden böyleydim anlamadım gerçekten.biz biraz konuştuktan sonra "Buluşalım mı? "Diye sordum. Bana " bu gün önemli işim var "diye cevap verdi.Benden önemli işi ne olabilirdi acaba? Neyse aldırmamalıydım.hazırlandım hava almak istedim tek, yalnız her zamanki gibi yine ben,benimle. Dışarıda da benim içim gibi buruk,karanlık bir hava vardı.kulaklığımı takıp yoluma devam ettim. Her zaman huzur bulduğum Akyokuş'a çıktım.her yeri o tepeden görebiliyordum. Aşağı uçurumdu.beni orası rahatlatıyordu ancak.sesiz,sakin,huzurlu ortamın tadını çıkartırken telefonum çaldı.arayan en yakın arkadaşım cansel'di.Cafe'ye davet etti beni,bir taksiye binip söylediği cafe'ye gittim. Gözüm hayla telefondaydı,ondan gelecek olan mesajda.sohbet, muhabbet derken hesabı ödemeye geçtik o sırada ona benzeyen,hatta tıpkısı olan birini gördüm.yakınlastım ve o gerçekten,tek başına napıyordu acaba? Beni görmedi korkulu adımlarımla ilerlerken arkamdan biri "çok mu beklettim HAYATIM" sesini duydum.umarım bu cümleler ona değildi.saklandım, arkadaşlarım şaşkın bir ifade ile olayı anlamaya çalışıyordu.Benim halimi ise ne siz sorun ne ben söyleyeyim...
