31.BÖLÜM (GİZLİ)

156 13 0
                                    

Elimdeki telefonu yere fırlattım hem Işıl ın durumu hemde o biraz karmaşıktı tekrar telefonuma mesaj geldi hemde 2 tane aynı anda neredeyse bakmamak için yemin etmiştim ki merakıma yenik düşerek açtım

''SADECE BİRAZ EĞLENMEK İSTEDİM IŞIL KANSER FALAN DEĞİL-XX''

SENİ BİR BULSAM SİKTİM OROSPU! diyerek bağırdığımi Emrenin suratıma şaşkın ve ağlamış bir ifadeyle baktığında farkettim

-Ne oldu?
-Işıl kanser falan değil
-Ne!
-Bak

diyerek telefonu ona uzattım

-Bu kim lan

dedi sinirli bir ifadeyle neden sinirli olduğumumu anlamıştı aslında sorun o değildi

Sorun birinin bizimle baya bi dalga geçmesi

Herneyse diyerek doktorun yanına gittim

-Sonuçları karıştırdın

-Anlıyorum bayım üzgünsünüz-
-Sana sonuçları karıştırdın dedim! Bahane uydurma bir daha bak!

Doktor korkmuş bir ifadeyle incelerken durdu şaşkın gözlerle

-E.evet bu nasıl olur...
-Seni dava etmemei istemiyosan bu yanlışı çabuk düzelt

Deyip kapıyı gösterdim olayı anlatınca herkes rahatlamış Aysu ise boynuma atlamıştı

-Atahan sen olmasan...
:-)

gülümsedim bu bilinmeyen x kişisi emreyle benim aramdaydı birden telefona gelen diğer mesajı açma gereksinim duydum

''Işılla görüşmem lazım-VOLKAN''

Sen nerden cıktın lan şimdi sinirli bir şekilde etrafıma bakmakla yetindim

EMRE

Işıl benim çocukluğumdu bana herşeyi ögretmişti en çok benimsediği şey ise umuttu herşeyde bir umut vardı onun icin hiç bir zaman  umutsuzluk yoktu

Saçlarını okşarken irkildi

''GİT BURDAN VOLKANNNN !!!'' diyerek bağırdı

-Işıll bitanem, Işıl hadi uyn canım

dedim birden kalktı

-Emre biri bizi takip ediyo dedi ve bana sarıldı buda ne demekti sımdi

AKLINDAN BİR AŞK TUTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin