SİLİK HATIRA

1.BÖLÜM♠ÖZLEM♠

✨Avril Lavigne-When You're Gone

⚡1.BÖLÜM\ÖZLEM⚡

Rüzgar,gecenin ürkünç sessizliğine nispet yaparmışçasına estikçe esiyor,kulağa hoş bir ninni fısıldıyordu sanki.İnsanı iliklerine kadar tir tir titretecek derecede soğuturken daha fazla dayanamayıp ardına kadar açılmış olan pencereyi kapattı genç kız.Geceyi karalara bağlayan siyah örtü üzerinde ışıl ışıl parıldayan yıldızlardan gözlerini alamıyordu.
Bir müddet daha pencereye -resmen- yapışarak uzaktan ona göz kırpan aya ve yıldızlara hayran hayran bakmaya devam etti.Ne de güzel parıldıyorlardı...Bir an kendini gökyüzünde süzülürken hayal etti.Özgürdü.Korkusuzdu.Cesurdu.Sonra yıldızlara dokunup aydınlığa bulanırken,gökyüzünden kendi evine doğru bakmaya başladı.

"Lily!"

Daha sonra aydınlığa kavuşmanın verdiği müthiş tatlılıkla gökyüzünde uçmaya devam etti.Uçtu...Uçtu ve uçtu.Bir süre sonra kendini mezarlıkta buldu.Etrafı zifiri karanlıkken kendisi apaydınlıktı.Tıpkı bir melek gibi...

"Lily?Kapıyı aç,duymuyor musun beni!"

Bir dakika da olsa düşlediği hâyâl onu mutlu etmeye yetmişti ancak ne yazık ki yine rahatsız ediliyordu.
Yaslandığı yerden ayrılıp karanlıkta bir yere çarpmadan kapıya ulaştı ve kilidini açtı.Karşısında sinirden kızarmış bir şekilde duran annesini görünce az önceki yaşadığı mutluluk onu terk edip gitmişti.
Bezgince nefes verdi ve karşısında ateş saçan gözleriyle onu inceleyen annesine uysal uysal baktı.

"Bir sorun mu var?"

Annesi abartılacak derecede gözlerini devirip sinirle soludu.

"Yemekte takındığın tavır da neydi öyle?"

İleri doğru adım atıp kızının yanından geçerek odaya girdi.

"Bayan Maria'ya karşı böyle davranmaman gerektiğini dâhâ kaç defa anlatmam gerekiyor?Söylesene!"

"Tanrı aşkına anne!Seninle resmen dalga geçiyordu.Daha fazla tahammül edemezdim.Hem sen demez miydin başkalarının özel hayatı seni ilgilendirmez diye?İşte ben de dediğin gibi,başkalarının bizim özel hayatımıza karışmasına mani oluyorum.Bunun neresi suç?"

Oda aniden aydınlanınca Lily sebepsizce ürktü.Aydınlıkta kalmaya alışkın biri değildi.Gözlerini yerden kaldırıp annesine baktığında,yatağına oturmuş,alnını kırıştırarak derin düşüncelere dalmış bir şekildeydi.Titrek bir nefes alıp iç çektiğinde annesini bu hâlde görmek genç kıza o kadar dokunmuştu ki oracıkta eriyen kalbinin sıcaklığı tüm vücudunu esir almıştı.

"Anne?"
Titreyerek çıkan nefesi birazdan ağlayacağına işaretti.Farkında olmadan ayakları onu annesine doğru götürdü.Annesi,şimdiki halinden kurtulma çabası içerisindeydi.Sertçe yutkunup yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi.

"Başkaları yüzünden üzülmeye hiç mi hiç değmez Sevgili Clara.Senin bu minik meleğin üzülüyor sonra.Hem bak,o şeytanla konuşmak zorunda bile değilsin...Tamam,dul bir kadın olabilirsin ama insanların senin bu açığını yakalayıp daha sonra yüzüne vurması onların karaktersizliği.Ben bir babam olmadığı için mutluyum.Hatta iyi ki hiç yokmuş diyorum bazen.Benim için sadece sen varsın,gerisi yok.
Biraz da benim gibi soğukkanlı olmayı denesen olmaz mı?"

Lily,annesine daha da sokularak başını göğsüne yasladı ve kurduğu bu uzun cümlelerden sonra derin bir nefes aldı.

Saçlarında belirli belirsiz bir hareketlenme hissettiğinde annesinin,saçlarını okşadığını anlamıştı.