วันที่ 31 ธันวาคม 16:30
วันนี้เป็นวันที่สองของวันหยุดยาวปีใหม่ ครีเดนซ์กำลังทำอาหารชุดเล็กๆเตรียมไว้ให้สำหรับคนรักของเขาที่ดูจะยุ่งเป็นพิเศษในช่วงวันหยุดแบบนี้
แสงจากหน้าจอโทรศัพท์สว่างวาบขึ้นมา ครีเดนซ์วางมือจากขนมปังที่กำลังหั่นอยู่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือสีดำสนิทนั้นขึ้นมา
วันนี้ผมไม่กลับบ้านนะ พอดีมีงานเลี้ยงที่แผนก -PG
😀 -CD
ครีเดนซ์กดอีโมติค่อนรูปยิ้มส่งกลับไปก่อนจะโยนกลับไปที่เคาท์เตอร์อีกครั้ง ถ้าหากคืนนี้ เพอร์ซิวัล เกรฟส์ไม่กลับ อาหารมื้อนี้ก็คงไม่ต้องพิถีพิถันอะไรมาก ขนมปังชิ้นต่อๆไปจึงถูกหั่นไม่เป็นระเบียบเหมือนกับชิ้นก่อนหน้า
19:00
ลมหนาวปลายปีมันทำให้ครีเดนซ์ต้องกระชับเสื้อคลุมมากยิ่งขึ้นพลางทอดสายตามองไปยังแสงสีที่ประดับประดาร้านรวงต่างๆ เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานลอดออกมาคลอเคล้ากับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนที่สัญจรผ่านไปมา
อันที่จริงครีเดนซ์ไม่จำเป็นต้องลงมาเบียดกับคนด้านล่าง แต่ความเงียบงันและบรรยากาศชวนอ้างว้างในห้องมันทำให้ให้เขาต้องหาอะไรทำไม่ให้ความคิดฟุ้งซ่าน เขาสูดหายใจเอาบรรยากาศแห่งความสุขเข้าไปเต็มปอด หวังเพียงมันจะไปคลายความหนักอึ้งในหัวใจให้เบาบางลง
ครีเดนซ์เดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ผ่านร้านรวงต่างๆที่เปิดรับช่วงเทศกาลกันอย่างคึกคัก มีคนส่งเสียงเข้ามาทักทายบ้าง แต่ดูเหมือนกล้ามเนื้อรอยยิ้มของเขาจะตึงไปหมดทุกส่วน ครีเดนซ์ได้แค่ส่งยิ้มแกนๆไปให้ก่อนจะเดินผ่านไป
ช่างเป็นสิ้นปีที่ว่างเปล่า...
22:00
ทีวีสีดำสนิทแสดงภาพเคลื่อนไหวที่ครีเดนซ์ไม่ได้สนใจ จริงๆแล้วมันเป็นภาพยนต์ที่เขาชื่นชอบมาก เขาก็มักจะดูกับคนรักในทุกๆปี ยกเว้นว่างานในจะสิ้นปีจะเยอะจนเพอร์ซิวัลไม่ได้กลับบ้าน
