Kevin X Robert
ฟึ่บ!
เสียงลูกธนูกระทบสายที่ขึงไว้ตึงก่อนจะพุ่งออกไปทะลุร่างหญิงสาวที่กำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด จังหวะหัวใจของโรเบิร์ตเต้นโครมครามอยู่ในอกราวกับมันจะระเบิด เหงื่อเย็นๆไหลไปตามขมับก่อนที่หญิงสาวผู้โชคร้ายคนนั้นจะทรุดลงตรงหน้าเขา
โรเบิร์ตควบคุมจังหวะการหายใจของเขาไม่ให้เสียงดังจนเกินไป ถ้าเกิดเด็กหนุ่มตรงหน้าที่กำลังหมุนลูกธนูอยู่ได้ยินเขาขึ้นมาคงไม่รอดแน่
"โรเบิร์ต ฉันรู้ว่านายอยู่ตรงนี้ ออกมาเถอะน่า มาเล่นเกมส์สนุกๆกัน"
"ฟึ่บ!"
สิ้นประโยคลูกธนูก็พุ่งตรงมายังเสาที่เขาหลบอยู่ตอนนี้
เฉียดหน้าเขาไปไม่ถึงเซนต์....
โรเบิร์ตหันมาเผชิญหน้ากับเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งผมสีดำสนิทยาวลงมาคลอเคลียกับแก้ม ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดกำลังยกยิ้มราวกับสนุกสนานเสียเต็มประดา มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้โรเบิร์ตกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากเย็น
"พ...พี่เควิน" เสียงที่หลุดออกมาจากคอของโรเบิร์ตตอนนี้สั่นจนแทบไม่เป็นคำพูด ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกวาดสายตาไปยังร่างที่หายใจรวยระรินของหญิงสาวตรงหน้า
"เป็นไงบ้าง ผลงานของฉัน" เควินยักคิ้วก่อนจะยกยิ้มมุมปากอีกครั้ง
ที่หัวใจของโรเบิร์ตเต้นแรง มันเป็นเพราะเขากลัว....หรือตื่นเต้นกันแน่
โรเบิร์ตค่อยๆนั่งลงตรงหน้าร่างหญิงสาว ยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด มือของเขาสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนที่มือข้างนั้นจะกดลงบนปลายจมูกและริมฝีปาก
และลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ถูกพรากไปภายใต้มือของโรเบิร์ต.....
"ลมหายใจสุดท้าย...มันหอมหวานดีใช่ไหมล่ะ"
