Colezra
เขาว่ากันว่า วันไหนที่ไม่เอาร่มมามักจะเป็นวันที่ฝนตกหนัก
เอซร่ากอดเสื้อแจ๊คเก็ตเปียกชุ่มของตัวเองไว้แน่น เขาได้โทษตัวเองที่สะเพร่าจนไม่พกร่มมาทั้งๆที่วันนี้เป็นวันที่ฝนตกหนักแท้ๆ
แต่ถ้ากลับไปเอาร่ม เขาต้องไปโรงเรียนสายแน่ๆ
เอซร่าพยายามซุกตัวอยู่ในแจ็คเก็ตให้มากที่สุด ถึงแม้เจ้าแจ๊คเก็ตชุ่มน้ำตัวนี้จะไม่ช่วยอะไรเขาเลยก็ตาม
"เจ้าหนู เดินตากฝนแบบนี้เดี่ยวก็ไม่สบายหรอก"
ร่มสีฟ้าถูกยื่นขึ้นมาบังฝนให้เอซร่าก่อนที่เจ้าของร่มจะมายืนข้างๆ เขาเป็นชายวัยกลางคน สวมเสื้อเชิ้ทสีฟ้าอ่อนพุงยื่นออกมาเล็กน้อยก็พอเดาได้ว่าน่าจะเป็นมนุษย์เงินเดือนสักบริษัท
เราสองคนเดินช้าฝ่าฝนไปโดยไม่พูดอะไร ปล่อยให้เสียงฝนกระทบร่มเป็นตัวทำลายความเงียบ
เอซร่าอยากจะคุยกับเจ้าของร่ม แต่ความหนาวมันทำให้เขาปากสั่นจนพูดไม่ออกได้แต่พยายามขดตัวในเสื้อแจ็คเก็ตแล้วมองคนข้างๆ
แต่ความเงียบก็ไม่น่าอึดอัดเสมอไป.....
เขาส่งยิ้มมาให้ก่อนมืออวบๆจะดันแว่นขึ้นไป ความชื้นมันทำให้แว่นของคนตรงหน้าเป็นฝ้าขาวผ้าเช็ดหน้าสีครีมจึงถูกยื่นไปให้
"ขอบใจนะ" ชายวัยกลางคนรับผ้าเช็ดหน้าจากเขาไปแล้วเช็ดแว่นลวกๆ ก่อนจะส่งกลับคืนมาให้ เราสองคนเดินฝ่าสายฝนจนกระทั่งถึงป้ายรถประจำทาง
และรถสายที่เขาต้องการก็มาถึงพอดี
เอซร่าหันไปพยักหน้าขอบคุณชายคนนั้นก่อนจะขึ้นรถไป
บางที วันฝนตกมันก็ไม่เลวร้ายหรอกนะ....
