Seven years later…….
Nakaupo si Jeff sa swivel chair sa kanyang private office, he is now the CEO of one of the biggest Construction firm in the country. He’s just 28 years old and madami dami na din ang mga achievements nya. Yet he’s not happy to be considered as one of the most sought-after bachelor….since college ay hindi na sya muling nagkagirlfriend pa though some tried to mingle with him…nawalan na sya ng gana pang pumasok sa isang seryosong relasyon.
Yes, he’s lonely in the sense that he still felt empty inside. Iisang babae lang ang hinangad nyang mapangasawa and be the mother of his children. But then she’s nowhere to be found matagal na syang nawalan ng balita dito. He just sigh at muling tinignan ang envelop na kabibigay pa lamang ng sekretarya nya kanina. “Class Reunion Batch 1997-1998” ng mabasa ang pangalan ng unibersidad ay sarisaring alaala ang nagbalik sa kanya. He decided to go wala namang mawawala…..
Kakapark nya lang sa kotse he look at the rear mirror, he smiled a bit upon looking at his reflection, that’s still the face that many women swoon over many years ago…kamusta na nga kaya ang mga ito…
Bumaba na sya sa kotse at inayos ang bahagyang nalukot na tuxedo, marami syang nakasalubong na mga kakilala ang ilan ay saglit nyang kinausap women still look at him with adoration. Bahagya syang nakaramdam ng kaba at excitement, gusto nyang matawa nang makita ang maraming kaklase noon na madalas eh gyera at hindi magkasundo ngayon ay heto at mga nagkatuluyan rin at kinukwento sa kanya ngayon kung ilang mga supling na meron ang mga ito. Gusto nyang mainggit dahil pinangarap nya ring magkapamilya tulad ng mga ito.
