hey babes 🌹 group chat

kisses 19

Bölümde 17 tane harlena fotoğrafı kullandım, eğer gözükmezse haber verin! Bol yorum yapmanızı bekliyorum. Hadi bakalım bebekler, iyi okumalar!

-Selena-

Saatlerdir kendime bugünü atlatabileceğimi fısıldıyor ve olabilecek her şeye kendimi hazırlamam gerektiğini hatırlatıyordum.

Bugün eğer sevgili olsaydık her yıl dönümlerimizde olduğu gibi sahil kenarına inip kumsallarda olacaktık. Denizde oyalanacak, belki ateş yakıp kamp yapacaktık. Hoş sohbetimize şaraplarımız eşlik edecekti. Belki sarhoş olacak ve gün doğumunu birlikte izleyerek kumsalda uyuyakalacaktık.

Ama artık sevgili değildik ve bunların hiçbiri bugün yaşanmayacaktı.

Kırmızı ruju dudaklarıma yaydırdıktan sonra aynada duran yansımama dil çıkarttım ve yatağımın üzerinde duran irili ufaklı kutuları kucakladım. Kutuları arabama taşıdıktan sonra telefonumu ve çantamı kaptım ve sürücü koltuğuna geçtim. Ondan önce öpüşme kayalarına varmam gerekiyordu.

On beş dakika boyunca direksiyon salladıktan sonra öpüşme kayalarına vardım. Etrafımda göz gezdirdikten sonra bu tenha yerde benden başka birisinin olmadığına emin oldum. Derin bir nefes alarak saatime baktım. Altıya çok bir şey kalmamıştı, birazdan burada olurdu. Kutuları arabamdan çıkarıp uçurumun kenarındaki kayalığa sırası ile taşıdım. 6 yılı taşımak zaman almıştı.

Uçurumun karşısındaki büyük kayalığa oturdum ve günlerdir prova ettiğim konuşmayı bir kez daha tekrar etmeye başladım. "Önce nasılsın diye sorar, sende daha iyi olduğum zamanlarım olmuştu diyeceksin."

"Konuya girer ve yapmak istedikleri yaparsın. Daha sonra çekip gidersin. İşte bu kadar... Yapabilirsin. Yapabilirsin."

"Selena?"

Kendi dışımda bir ses duyduğumda korku ile sese döndüm. "Hih!"

Sıcak bir şekilde gülümseyince korkum dağıldı. "Seni korkuttum mu?"

"Sadece dalmışım." diye mırıldandıktan sonra olduğum yerde huzursuzca kıpırdandım. Günlerdir onu görmüyordum ve yakınımda olması duygusu oldukça tuhaf hissettiriyordu. Elim ayağım çözülmüş gibi hissettim. Her şeyi yapma cesaretim vardı, en azından onu görene kadar öyle düşünmüştüm. Ama bu çok farklıydı.

"Nasılsın?"

"İy-" dedikten sonra bir haltlar yemiş gibi onun suratına doğru baktım. "Daha iyi hissettiğim zamanlar olmuştu." Siktir, Selena. Onu görür görmez repliklerini unuttun!

"Kilo vermişsin, yüzün küçülmüş.Bunun için çok üzgünüm."

"Ben şimdi yapacaklarım için üzgün değilim."

Kaşlarını kaldırmış bana bakarken oturduğum yerden kalktım ve en üstte duran kırmızı kutuyu aldım. İçinde duran ay sembolü olan kolyeyi çıkarttım. "Büyük annenin kolyesini bana verdiğin günden beri hiç çıkartmamıştım ama bundan sonra bende kalmasına gerek yok."

"Selena-"

"Ve bunların da." dedikten sonra küçük çantayı ona uzattım. Ondan çaldığım tişörtler, bana aldığı kıyafetler ve birçoğu bunun içindeydi.

"En çok ney içimi yakacak biliyor musun? Seninle geçirdiğim dolu dolu o yıllarda çekildiğimiz fotoğrafları yakmak."

"Selena, bunu yapamazsın."