Dönüm Noktası

Ⅰ

14.05.2017

Hikaye basit veya kısa değil ama ayrıntılı betimlemelerden kaçındım, ilerde oturur ya yazma şekli :')

(oturmadı)

"İnanılmaz Rezillikler ve Tesadüfler silsilesi."

Diş fırçası seçmek bu denli zor olmamalıydı.

Zor seçimler yapardık, veya yapmaya zorlanırdık fakat bu... Bu sinir bozan karışıklıktan başka bir şey değildi! Uzun reyon boyunca dizilmiş yüzlerce şekle, renge, hatta özelliğe sahip fırçalar... Çoğunun vaat ettiği şeyleri yapamayacağına da adım gibi emindim.

Kıçımın ultra temizliği

O an, floresan ışıkların garip bir renk vererek aydınlattığı koridorda dikilirken bir şey yapabileceğimi fark ettim. Günümüzün nimetlerinden faydalanmak... Elbette öyle yapacaktım!

Telefonumu şortumun cebinden çıkardım.

Telefonu her daim elinden düşürmeyen bir tip değildim, hatta her anın paylaşılmasından aşırı rahatsız olurdum fakat bu ortak bir serzeniş sayılırdı. Sayılabilirdi.

Hızlıca gereksiz yere koyduğum kolay şifre şeklini girip snapchat'in sarı imgesine dokundum. Bulunduğum reyonun girişinden çokça insan geçiyordu ama içeri girdikleri yoktu. Nedeninin genç, sapkın bir kızın diş fırçaları önünde dakikalardır dikiliyor ve telefonuyla ilgileniyor olmasına bağladım. Sapkın olduğumu nereden çıkardıklarıyla ilgiliyse hiçbir fikrim yoktu.

Belki de hiçbirinin diş fırçasına ihiyacı yoktu.

Uygulama işkence gibi saniyeler ardından nihayet açılabildiğinde önüme gelen yeni hikayeleri es geçip kameraya ulaştım. Uçsuz bucaksız harikalar-diş-diyarı'nın fotoğrafını çekip düşünmeden notu ekledim. Serzeniş gayet açıktı. "Seçimler bu kadar zor olmamalı... Yardım etmek isteyen?!" Aslında marketin derinlerine kaybettiğim bir arkadaşım olması ve bana yardım etmesi gerekiyordu ama onu bulacak enerjiyi kendimde göremiyordum.

Hikayeme ekleyip telefonumu kapattığımda vasıfsızlığımın farkına vardım. Cidden dakikalardır burada dikilip bir dış fırçası seçmeye çalışıyordum. Sanki hiç işim yokmuş gibi... Snapchat'e atma amacım da sıkıntıdan başka bir şey değildi, kim neden- nasıl yardımcı olabilirdi ki?

Ciddi anlamda bir işim olmadığını anlamam çok sürmedi.

Pekala, bir iş kadını değildim. Tamam. Gerçekten hiç işim yoktu ama bu gençliğimi reyonlarda harcamak istediğim anlamına gelmiyordu. Ah, on yedi yaş!

Fakat bu seçimi eğlenceli hale getirebilirdim!

Son çare olarak içimdeki yaratcı ruha başvurdum ve elimde tuttuğum telefonu tekrar şortumun cebine koyarak ellerini serbest bıraktım. Sağ elimle gözlerimi kapatıp sol elimi öne doğru uzattım. Küçük bir istek o piti piti yapmamı istese de onu dinlemeden önce sağa sonra reyonlara dönecek şekilde tekrar sola yöneldim. Gözlerim kapalıyken elime gelen ilk fırçayı alacak ve bu kararsızlık saçmalığına son verecektim.

Havada olan elim boşluğa denk gelince durdum. Yanlış yöne gelmiş olmalıydım.

Tekrar sağa döndüm. Ve ilerledim. Havada durmaktan yorulduğum sol elimi ileriye uzattım ve iki adım ilerledi-

Elim bir şeye çarptı.

Hissetmeyi beklediğim şey kalın dokulu karton, dikdörtgen ambalajken bu daha çok... Duvar gibiydi?