Episode 3

285 22 5
                                    

တကယ္ကိစၥရွိဟန္တူသည္။
ဖုန္းေခၚသံၾကားေတာ့ အပုေလးကို သြားကိုင္ခိုင္းခို႔ စဥ္းစားေသးသည္။ အပုေလးက ေနာက္ေဖးမွာ ပန္းကန္ေတြ ေဆးေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ကိုင္လိုက္ရသည္။

"ဟဲလို"
"ငါထင္သားပဲ"
ဆိုေသာ ငထယ္၏အသံကို ၾကားရသည္။

"ဘာထင္တာလဲ"

"ငါဖုန္းျပန္ဆက္မွာကို နင္ေမွ်ာ္ေနတာ မဟုတ္လား, ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းနားမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတာေလ"

"ေတာ္ဇမ္းပါ, ဖုန္းကိုင္မဲ့သူ ငါတစ္ေယာက္တည္းရွိလို႔"

"နင္ ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ အေလးထားတာပဲေနာ္ ,ခုလို သံေယာဇဥ္ ႀကီးတဲ့ အတြက္ ငါ ဂုဏ္ယူပါတယ္ဟာ"

"လုပ္မေနနဲ႔,ကိစၥရွိရင္ေျပာ,အဲ...ငါ့မွာ ပိုက္ဆံေတာ့ သိပ္မရွိဘူးေနာ္ ,ဒီလထဲမွာ သူငယ္ခ်င္း ေမြးေန႔ႏွစ္ခု ဆက္သြားလို႔ လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ေပးလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ထိသြားတယ္ဟ"

"ပိုက္ဆံေခ်းမလို႔ မဟုတ္ပါဘူး,အဲ့တာထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေျပာမလို႔ပါ"

"ပိုက္ဆံေခ်း ဖို႔ထက္ ပို အေရးႀကီးတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ကိစၥေပါ့ေနာ္"

"ဟုတ္တယ္ ,ဘဝနဲ႔ခ်ီၿပီး ႀကီးက်ယ္တယ္"

"စကားလံုးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထြားတာပဲ ငထယ္ရယ္,ပါးစပ္နဲ႔ေရာ ဆန္႔ေသးရဲ႕လား, ေအာ္ပေရး ရွင္းလုပ္ၿပီး ခြဲ ထုတ္ရမယ္ထင္တယ္"

"မေနာက္ပါနဲ႔ဟာ ,ငါ တကယ္ အတည္ေျပာမလို႔ပါ"

ငထယ္ရဲ႕ ေလသံ က ထူးထူးျခားျခား တည္ၿငိမ္ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္...

"ကဲ...ကဲ.. ေျပာစမ္းပါဦး"

ငထယ္က..
"နင္နဲ႔ငါက ငယ္ငယ္ကတည္းကေန ခုလိုပဲ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတယ္ေနာ္"

"ေအးေလ အဲ့တာ အားလံုး သိၿပီးသားပဲ,ဘာဆန္းလို႔လဲ"

"ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လဲ ေမာင္ႏွမ အရင္းထက္ ေတာင္ ပိုၿပီး သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ေျပာဖို႔ေတာင္ မလိုဘူး"

ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ "ေျပာစရာမလိုရင္ မေျပာနဲ႔ေပါ့ဟ"ဟု ကန္႔လန္႔ေျပာမိလိမ့္မည္။
ခုေတာ့ ဒီေကာင္က အတည္ႀကီးေတြ ေျပာ ေနသျဖင့္ ...

Doesn't mean love Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang