Στη Σκιά του Καθήκοντος

Κεφάλαιο 1

"Οργάνωση Εκτέλεσης Ειδικών Επιχειρήσεων"

Λονδίνο, Απρίλιος 1941.

"Εστέλα, ο διευθυντής σε χρειάζεται στο γραφείο του. Είπε πως είναι σημαντικό", ανακοίνωσε η Μπρίτζετ Σάιμονς εσπευμένα, στεκόμενη για πολύ λίγο στην πόρτα του δωματίου. Τα καστανά της μαλλιά ήταν πιασμένα πίσω, δεμένα κάτω από το λευκό καπέλο με τον κόκκινο σταυρό, προσδίδοντάς της μια πιο αυστηρή όψη.

Εκείνη τη στιγμή η Εστέλα άλλαζε τις γάζες στο πόδι ενός απλού στρατιώτη. Σήκωσε φευγαλέα το βλέμμα της και ήδη η Μπρίτζετ είχε εξαφανιστεί. Τις τελευταίες μέρες με το ζόρι προλάβαινε να βάλει κάτι στο στομάχι της. Οι ρυθμοί του νοσοκομείου είχαν καταλήξει να είναι εξουθενωτικοί και απόλυτα επικίνδυνοι, τόσο για το προσωπικό όσο και για τους ασθενείς και τραυματίες. Οι βομβαρδισμοί αυξάνονταν μέρα με τη μέρα και ήταν θαύμα το πως ακόμη δεν είχε ισοπεδωθεί ολόκληρο το νοσοκομείο στην καρδιά ενός Λονδίνου που έσβηνε αργά και βασανιστικά, αλλά όχι χωρίς αντίσταση. Ο κόσμος προσπαθούσε όσο ήταν δυνατόν να συνεχίζει ακάθεκτα την καθημερινότητα του, πηγαίνοντας στις δουλειές του, περπατώντας στο δρόμο, διοργανώνοντας πάρτι, πάντα όμως με τον ήχο της σειρήνας να παραμονεύει στη γωνία.

Φτιάχνοντας λιγάκι τα ανάκατα μαλλιά της κατευθυνόμενη προς το γραφείο της διεύθυνσης στην ανατολική πτέρυγα του νοσοκομείου, χτύπησε την πόρτα τρεις φορές, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Όταν άκουσε το "περάστε", την άνοιξε σταθερά, βλέποντας στα δεξιά της το γνωστό πρόσωπο του διευθυντή Φόστερ, με τα στρουμπουλά μάγουλα, τη γυαλιστερή φαλάκρα και τον καπνό να βγαίνει σαν σύννεφο από το στόμα του. Καθόταν χωρίς το σακάκι του στην καρέκλα του, με το τσιγάρο στο χέρι και το σοβαρό ύφος του να την καρφώνει.

"Α! Δεσποινίς, Πάλμερ!", αναφώνησε με την τραχιά φωνή του. "Καθίστε, σας παρακαλώ", έδειξε την καρέκλα μπροστά από το γραφείο του.

Διστακτικά και κάπως επιφυλακτικά, η Εστέλα υπάκουσε, με τον κορμό της ίσιο.

"Συμβαίνει κάτι, κύριε Φόστερ;", ρώτησε η κοπέλα ευγενικά.

Σβήνοντας το τσιγάρο γρήγορα σε ένα τασάκι με το ένα χέρι και με το άλλο προσπαθώντας να διαλύσει τον καπνό από μπροστά του, έφερε τους αγκώνες του πάνω στο γραφείο και έμπλεξε τα δάχτυλα του πάνω από ένα τεράστιο τετράδιο. "Κάποιοι κύριοι θα θέλανε να κάνουν μια συζήτηση μαζί σας", έδειξε προς τα πίσω της.