The Unvoiced Life

Prolouge

A/N: Kamusta, thank you nga pala sa pagbisita sa kwento na ginagawa ko. This is my first time na gagawa ako ng story kaya sana magustuhan niyo. Siguro magkakamali ako sa pagsusulat pero please suggest anything for this story. Thank you and Enjoy Reading :D.

Ps. Kung di niyo pa nababasa yung definition, take time to read that before you start reading.
_______________
______________________________________
_______________

THE UNVOICED LIFE
By Kumajo

My first Introduction to you. Ako nga pala si Tristan Garcia, Grade 9. Ako nga pala yung binatang di makapag salita dahil sa kundisyon ko ngayon, hindi nakamamatay yung hininga ko ahh >.< dahil kapag nagsalita ako ay nakakaapekto na ito sa mga taong nakakarinig through their ears. Kaya pag narinig nila yung boses ko, its like Whitenoise that can paralyze your whole body. Ganyan kalala yung sitwasyon ko ngayon.

By the way, Monday nga pala ngayon so Gala Uniform (Gay-Lah Uniform ang pronunciation). Yung Gala uniform kasi namin is Long sleeves tapos pantalon eh ayun ang pinaka ayaw kong uniform. Ang baduy kasi tignan. Then, I'm an old student here kaya di ako naninibago. Marami na rin kasing lumipat dito since na may nasunog na private school na kasama sa Organization ng School namin. Di daw maintindihan kung ano ang sanhi ng pagkasunog ng school na iyon. Marami ring sugatang Estudyante pero mabuti nalang na walang namatay.

Habang naglalakad ako sa hallway namin ay may nakasalubong akong babaeng nakataklob ng jacket, para bang lamig na lamig siya pero hindi malamig, bakit kaya? Hindi kaya iisa siya sa mga studyante na involve sa sunog? Nakakaawa siyang tignan pero di ko siya pinansin. Mahirap kasi para sakin na pumansin ng tao dahil nga sa kakayahan na binibitbit ko ngayon.

Pumunta muna ako sa canteen tapos umupo sa may bakanteng table. Bumili lang naman ako ng Juice, by the way, hindi muna ako iinom ng Softdrinks, healthy lifestyle muna ako Hahaha.

A/N: Naisip niyo ba kung paano siya nakabili. Hahaha, simple. Meron siyang Notepad na malaki at dun siya magsusulat if ever na may sabihin siya. Back to story...

Buti naman at Patient yung mga tindera, at kung hindi, baka nagsalita ako sa kanila nang tuluyan. Totoo niyan, di ko talaga magagawa yun Hahaha. Maikli lang kasi yung pasensya ko kaya ganito ako.

*bell rings *bell rings

Bigla akong tumayo dahil narinig ko na yung bell. Hindi ko aakalaing ganto lang pala kaikli yung free time ko ngayon. Ang aga ko pa naman pumasok.

Habang naglalakad ako patungo sa classroom namin, nakasalubong ko ulit yung babaeng nakataklob ng Jacket. Huminto ako sa harapan niya, then tinulak niya ako. What the fuck is she doing? Wala akong pakealam kung babae man siya. Nainis ako bigla sa kanya.

Tumayo ako at tinitigan ko siya ng masama then suddenly...

*Surroundings Stopped

Lahat ng mga nakikita ko ay huminto at ang natatanging nakikita ko lang na nakakagalaw is yung babae, yung surroundings namin is madilim kaya nakakatakot. Masama ang tingin niya sakin habang naglalakad palayo. Grabe ang mulat ng mata ko dahil sa nangyayari, nakakagalaw yung mata ko pero ako lang ang nakakagawa at hindi ang mga taong nasa paligid namin. Mata lang ang nakakagalaw at hindi ang katawan ko. Nang mawala siya...

*Surroundings continued

What happened? 0.o Nagulat ako bigla sa nakita ko. Pano nangyari yun? May mga bagay ba akong hindi alam tungkol sa kanya? Hindi kaya alam niya yung kakayanan ko? Maraming tanong ang nasa isipan ko. Naglalakad ako at gulong gulo kung anong nangyari kanina then may nabangga ako bigla...

*Two people collides and the books falls into the ground

Tinulungan ko siyang pulutin yung mga books niya then nagsulat agad ako sa notepad ko ng "Im sorry! Are you ok?" Tapos pinakita ko kaagad sa kanya. Nabigla yung babae tapos biglang ngumiti. At sinabi niya sakin na Oo. Then I smiled at her and she smiled me back. Then I continue walking as soon as possible kasi may klase pa ako.

At last, nandito na ako sa classroom. Binuksan ko na yung pintuan at ang nakita ko sa classroom ay si mam na nagsasalita sa harapan ng buong klase. Halaaa! Nakakahiya >///<. Bigla akong hinatak ni mam then she told my classmates that I can't speak and don't be rude at me. After that, I introduced myself into the class using my notepad but I did not tell them that if I speak, they can be paralyze and die.

May isang absent daw sa classroom namin kaya pwede akong umupo doon sa may bakanteng upuan. Nagkulang nanaman pala yung upuan. Ganito naman kasi lagi yung ganap kapag umpisa ng klase. I forgot to mention you that this day is the First Day of classes. Hahaha.

Nag umpisa na nga yung klase. Nakikinig lang ako sa teacher namin dahil wala akong ka close dito. Loner ako and Im not contented with that, ayoko maging mag isa sa mundo noh. Btw, yung katabi ko, parang matalino to' pero mukhang maraming kalokohan HAHAHA. Sana maging kaibigan kami neto XD.

Pero itong lalaking to' parang laging may sinusulyapan, ewan ko ba kung sino yung tinitignan nito. Crush niya yata? Ahh, basta ewan HAHAHA.

Teacher: Mr. Garcia! Please pay attention!

Nagulat ako sa sinabi ni mam dahil nakatulala na pala ako sa bintana ng classroom namin. Eto naman si mam masyadong high blooded -_-.

Sa sobrang kabado ko nun ay sumigaw ako kay mam ng...

"Mam! I'm sorry!"

Nagulat nalang ako nang bumagsak si mam sa kinatatayuan niya. In a few seconds lahat ng mga kaklase ko bigla na ding bumagsak.

WHAT I HAVE DONE. I DON'T WANT THIS! PLEASE DONT DIE, DON'T DIEEEEE! SAVE YOURSELVES EVERYONE!

*Tristan Screamed. After a few seconds there is a person who took him outside by Stopping the time and Moved him to a better place, a safe place. Is he safe from being like that? Don't judge him first, let's wait for the next chapter.

-Next Chapter
(A coincidence Team Up!)