Stonehearts 4: Diamond

Twenty One

Hindi ako nakasagot, para akong nakalulon ng malaking bato na tila bumara sa lalamunan ko. Hinga Aya, hinga. I reminded myself when my ragged breaths started consuming me. "Shit, not again." Ferris exclaimed before he rummaged through my bag. "Where's your inhaler?" Tarantang tanong niya, kinuha ko sa bulsa ng coat ko at pinakita sa kanya. "Do you need it? Or you want me to take you to the hospital?" He asked in trepidation. All I did was to shake my head.

He sighed in relief before he leaned on my table and supported his upper body using his palms. "Diamond, I am serious about what I said but I'm not gonna say it again. I only say things once." He said in all seriousness. Hindi ko maialis sa kanya ang titig ko. His eyes were piercing through me, as if he could see my soul. Napahawak ako ng mahigpit sa papel na hawak ko. "A-ano k-kasi Ferris, si-la mama. A-ano." I can't seem to get my damn thoughts straight. I heard him sighing again before he stood properly and fixed his suit.

"Very well then. C'mon, we're taking a trip to your house. If I have to ask their permission so I can go out with you so be it." He said without pauses before he left to retrieve his keys on his office. He went beside me after and took my hand so he could haul me to stand. "I've thought about this far and long. Ever since you started working here, I can't get you out of my head even when I sleep." He stated while looking deep into my eyes.

I went illiterate as I listen to the things he says. Hindi ko nga rin alam kung gusto ko siya, pero siya lang ang may kakayahan na magpabilis ng tibok ng puso ko kahit sa mga simpleng bagay lang nasasabihin niya. "P-pero Ferris.. Tr-rabaho.."

"Makakapaghintay." Maikling sagot niya bago niya ako hinatak palabas ng opisina. Pinagtitinginan kami ng mga empleyadong nadaanan namin dahil sa magkahawak naming kamay. Pakiramdam ko nga unti-unting nahuhugot ang lakas ko sa bawat hakbang na ginagawa ko kasama siya.

I found myself inside his car again. Nagboluntaryo nanaman siyang i-on ang radio habang palabas kami ng parking lot. "Dream without fear." He muttered before he turned and faced me. "Love without limits." He continued.

I was stunned and left mute. Things are happening too quickly. Waaaaaay too quickly. "F-ferris s-sigurado ka b-ba sa gagawin mo?" Bulong ko sa kanya habang pinapanood siyang magmaneho. Nahuli ko ang pasimple niyang ngiti sabay ayos ng salamin niya.

"Never been so sure in my entire life."

"P-paano si Bona?"

Nilingon niya ako sandali nang nakakunot ang noo bago niya ibinalik sa daan ang atensyon niya. "I told you she's just a friend and don't worry, she's never going to be near you ever again." He reassured me before racing through the traffic.

Wala naman gaanong ng customer si mama nang nakarating kami sa bahay. Napalunok ako habang nasa loob pa kami ng sasakyan at nakapark sa kabilang gawi ng daan. "F-ferris pwede mo p-pang baguhin ang isip mo." Udyok ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako, "With a lady like you, changing my mind is far from reality." He said in confidence before he stepped out of his car and guided me out too.

Nagulat si mama ng natanaw na niya kaming papalapit sa kanya. Kinakabahan ako dahil hindi ko maintindihan ang itsura ng sarili kong nanay. "Oh anak, Sir Ferris, napadaan kayo?" Tugon niya ng nangmano ako. Napatingin ako kay Ferris, nagmano rin siya bago nagsimulang magsalita. "Ma'am, I would want to talk to you in private about something important."

Napapunas na lang ako ng palad ko sa damit ko dahil sa pamamawis noon. Tinanguan lang kami ni mama bago niya kami inanyayaan sa loob ng bahay. Totoo nga itong nangyayari, totoo nga!

Nag-hain si mama ng merienda pagkapasok na pagkapasok namin sa loob. Naupo ako sa sofa at agad naman akong tinabihan ni Ferris. "Ano bang paguusapan natin?" Tanong ni mama habang nakatitig sa akin. May kaba akong nabasa sa mukha niya. I heard Ferris clearing his throat before he looked at me briefly and then back to my waiting mom.

"Ma'am, gusto ko po sanang manghingi ng permiso dahil gusto ko pong ligawan ang anak niyo." Napahugot ako ng malalim na hininga saka napatigil. 'Yung mundo ko parang bumilis ang pag-ikot dahil bigla akong nahilo sa mga sinabi ni Ferris.

"Ligaw?" Ulit ni mama sabay tingin sa akin. "Hindi ba bawal ito dahil empleyado mo ang anak ko? Alam na ba ito ni Sir Mateo?" Mama asked, barrelling questions to Ferris.

Hindi naman natinag ang lalakeng katabi ko, napaayos lang siya sa salamin niya saka sumagot. "Ako lang naman po ang makakapagsabi kung alin ang bawal at hindi sa kompanya." He said without any crack in his stance. He's really persistent about this. "Sasabihin ko na po kay daddy ngayon." Mabilis ring pahabol niya sabay labas ng cellphone niya.

Tumingin lang si mama sa akin na may mapagtanong na ekspresyon. Hindi ko alam kung bakit ako nagkibit balikat habang pinapakinggan namin si Ferris na kausapin ang daddy niya. "Papunta na raw po sila rito kasama si Mang Dante." Anunsyo niya.

Inabot siguro ng trenta minutos ang paghihintay namin kay papa at kay Sir Mateo. At sa pagkakataon na 'yun, nabalot lang kami ng katahimikan. Si mama hindi nagsasalita, ewan ko kung anong tumatakbo sa isip.

Napalingon na lang kami sa pinto nang nakita namin si Sir Mateo at papa napapasok. "Napakaimportante siguro ng sasabihin mo dahil napatawag ka sa akin gayong madalang mong gawin 'yon." Panimula ni Sir Mateo ng naupo siya sa harap naming dalawa. Napatango lang si Ferris sabay ayos sa salamin niya, "You know me dad, I don't beat around the bush. I say what I want, when I want it. And right now, I want Aya and no one else."

Nanlaki ang mata ni papa sabay lingon kay mama na nananahimik na rin. Napangisi lang si Sir Mateo bago lumingon sa magulang ko. "Dante? Judy?" Tawag niya.

Napalinis ng lalamunan si papa saka nagsalita. "Hindi basta-basta ang hinihingi mo sa amin Sir Ferris." Tugon ni papa.

"Ferris na lang po." Sagot naman ni Ferris. "I'm willing to work myself off to prove myself to you Sir." He continued.

"Pinangalanan namin siyang Diamond dahil may rason. Seven years naming hinintay ang pagdating ni Aya sa buhay namin, kaya ganoon na lang ang halaga niya sa amin. At sa kagustuhan mong ligawan ang anak ko, hindi lang pagmamahal ang kailangan mong ipuhunan sa kanya."

"Lahat naman po kaya kong gawin." Ferris muttered in clear and sanguine. Narinig na lang namin ang pagtawa ni Sir Mateo, "I know my son Dante. And that's the look that says he's not going to give up unless he takes his claim on the something, someone rather, that he wanted."

Napatango lang si papa, "Naiintindihan ko ho 'yun sir. Pero anak ko na ho ang nasa usapan at hindi ho ako basta-bastang sumasangayon sa kahit na sino, anak man ng boss ko o hindi."

Sir Mateo grinned and traced his chin with his thumb before looking back at his son. "Anything. Just tell me what to do sir and I'm most willing to work for it." Muling banggit ni Ferris, sa dami ng sinabi ni papa hindi man lang nabawasan ang confidence level niya. Napalingon ako sa kanya at binati niya ako ng isang matamis na ngiti.

"Ano nga ba ang kaya mong gawin para sa kanya?" Biglang tanong ni mama. Natahimik ng sandali si Ferris bago nag-ayos ng salamin at tumitig ng diretso sa mga magulang ko, "She deserves to be given the world, but I know that's impossible to do. So I am willing to give her the next best thing I could offer; my heart and my world."