Hoofdstuk 11.

45 3 3
                                    

Nummer afspelen als ik het aangeef!

(pov Evalyen / Naedriene)

(speel bovenstaande nummer af)

"Lyyyynnn!" gilt Lyss in mijn oor. "Waarom scheeuwt Haydee zo?" "Omdat ik jou liet opstijgen zonder dat haar te zeggen Nefris." Ik streel haar over haar hals en ze ontspant haar spieren. "Naedriene?" "Ja," "Wat is een Lyn?" Mijn blik verstijfd "Nefris,"  mindlink ik haar. "Nae gaat het je lijkt bang?" "Nee Nefris niet nu ik vertel het je later. Maar beloof me dat je dat nooit meer vraagt." en ik verbreek de mindlink. Ik kijk langs Nefris naar beneden. "Landen," en ik kijk achterom naar Lyss. "Lyss hou me stevig vast we gaan duiken." en ik draai me om. Meteen voel ik twee handen stevig om mijn middel slaan. "Lyss...geen...lucht." weet ik uit te brengen. Haar greep verslapt en ik geef Nefris het signaal voor een duik vlucht.  Nefris regeert meteen en duikt naar beneden.  "Wooooohhhhh," gil ik uit. De wind waait door mijn haren en ik sprijt mijn handen. Nefris gaat in een noodvaart recht vliegen zodat ze bijna het water raakt. Ik doe één van mijn handen in het water en geniet  van dit gevoel.

In de stilte van de oceaan klinkt opeens een trom geluid. Je hoort stemmen en muziek. In de verte worden boten zicht  baar. "Lyss, dit zijn de Mecenas, het volk van de zee." Hoe dichter bij we komen hoe beter wij hun lied kunnen horen.

(pov Alysse)

We vliegen tussen de boten door en over al is er muziek en zang. Al heb ik grote deels geen idee wat ze zeggen het klinkt prachtig. Ik sluit mijn ogen en neem alles in mij op. "Misschien heeft Lyn toch gelijk. Het is hier zo gek nog niet."

"Vind het het leuk? " "Hu wie zij dat?" en ik kijk om mij heen. "Hier beneden in Lyn haar jas." "Ben jij de vogel. Sinds waarneer kun jij praten?" "Sinds ik een deel van jou ben geworden." "Hou kan dat?" en mijn hersenen draaien op volle toeren. Er moet toch een logische reden zijn voor dit. "Niemand weet hoe dit kan. Maar iedereen denkt dat het een geschenk is van de maan godin. Ik ben trouwens Spike en jij?"

"Alysse, en wie is die maan godin als ik mag vragen?"  "Dat weet niemand, maar een legende zegt dat zij ervoor gezorgd heeft dat er een sterfelijke dochter wordt gebaard. En dat dat kind ons zou beschermen tegen het kwaad."  Vaag hoor ik Lyn's stem in mijn hoofd. "Ik moet gaan je zus roept je."  Ik kijk Lyn aan en zie haar glimlachen. "Wat?" "Je was aan het mindlinken. Ik deed er drie jaar over voor dat ik het onder controle had. Maar jij, je leek al jaren ervaring te hebben." "Back to business. Wat wou je zeggen?" "Dat we gaan zo landen dus zet je schrap." "Waar dan er is hier alleen maar water?" "Voor je." en ze wijst naar voren. Daar steken een paar pieken op uit het water. Een luid gebrul dringt mijn oren binnen. Ik kijk omhoog naar de richting van het geluid. Een schaduw beweegt zich uit de wolken naar beneden. En nog één en nog één. Al snel zijn er allemaal draken om ons heen. "Welkom op Luanda eiland der draken." "Jooo" klinkt het naast ons. Het is een jongen met blond haar en groene ogen. "Hoi Meko," "En wie is die schoonheid achter je." "Mijn zus Haydee." "Aangenaam Dee ik ben Meko." En hij steek zijn hand naar mijn uit. Ik pak hem vast en schud hem "Dee, en je hoeft niks te proberen ik heb al een vriend." Hij laat mijn hand los, stijgt op en vliegt weg. "Lyn, waarom noemde je me Haydee?" "Leg ik straks uit." en ze wijst naar voren. Ik kijk langs haar heen naar de pieken die bergen blijken te zijn. Hoe dichterbij we komen hoe meer draken ik zie. En tot mijn verbazing ook mensen.

"Dit zijn Dragon hearts. Wezens die hun hart letterlijk hebben vervonden met één van de draken. Ik heb dat ook gedaan met Nefris." "Je leest gewoon mijn gedachte en..wat heb je je hart geruild met een draak!" ik maak paniek gebaren met mijn handen. Opeens gaat Nefris zigzaggend vliegen. Snel sla ik mijn handen om Lyn heen. Ik zie dat ze moeite heeft om Nefris rustig te krijgen. Nefris kreunt en valt naar beneden. "Aaaaahhhhh" gillen we bijde. Meteen komen er meerdere draken onze kant op en nog voor we in het water storten pakken twee dieren Nefris vleugels vast en zo vliegen we verder.

(pov Alec)

"Verdorie dit had moeten werken!" boos sla ik mijn handen tegen de grot muren. "Alec rustig we hebben nog kansen genoeg." "Maar je weet dat ik nooit mis." Ik bind mijn boog op mijn rug en kijk Owen aan. "Laten we eerst die stomme wolven gaan bevrijden. Hun kunnen toch nergens heen nu dat beest gewond is." en hij loopt weg. "Je hebt gelijk, laten we gaan." We stappen de schaduw in en verdwijnen.

My Sisters World (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu