Ερωτας σε 5 μερες

Να την γνωρίσω καλύτερα

''Ορίστε;''ρωτάω ξαφνιασμένη με την ερώτησή του.

''Είπα ποιος είναι ο μπαμπάς της Δανάης.''επαναλαμβάνει.

''Τι σημασία έχει;''ρωτάω αδιάφορα. Δεν έπρεπε να φανώ νευρική. Δεν ήταν πολύ δύσκολο να υπολογίσει τα χρόνια και τους μήνες και να συνειδητοποιήσει ότι από τις αρχές του Ιουνίου  που βρεθήκαμε στην Ιταλία μέχρι και τέλη Φλεβάρη που είναι τα γενέθλια της Δανάης είναι ακριβώς 9 μήνες.

''Έχει....πώς δεν έχει; Πρέπει να γυρίσει πίσω και να γνωρίσει την υπέροχη κόρη του. Μίλα μου για εκείνον.''μου λέει και εξακολουθεί να οδηγεί.

''Για εκείνον; Τι να σου πω;''

''Ξέρω γω; Οτιδήποτε.''

Τον κοίταξα για λίγο.

''Ήταν μελαχρινός...Με όμορφα μάτια...Ήταν φωτεινά και χαρούμενα. Όταν τον γνώρισα...μου άρεσε η φωνή του...Με μέθυσε και μετά με πήγε στο δωμάτιο του.Ε και εκεί έγινε ότι έγινε...''του λέω αφήνοντας εκτός πολλές λεπτομέρειες.

''Άρα ξέρεις ποιος είναι;''με ρωτάει έκπληκτος.

''ΌΧΙ!!! Μήπως ξέχασες το μέρος που είπα ότι ήταν τύφλα στο μεθύσι;''τον ρωτάω ελπίζοντας πως δεν θα συνεχίσει τις ερωτήσεις.

''Δηλαδή μου λες ότι είδες έναν ξένο σε ένα μπαρ ,τον άφησες να σε ποτίσει με αλκοόλ και μετά τον ακολούθησες στο σπίτι του;''με ρωτάει σταματώντας σε ένα φανάρι.

''Ήμουν και εγώ τύφλα στο μεθύσι.Ναι έτσι έγινε.''

''Και εφόσον ήσουν μεθυσμένη πώς θυμάσαι ότι τα μάτια του ήταν φωτεινά και λαμπερά;''με ρωτάει και εγώ κοιτάζω έξω από το παράθυρο τον ουρανό.

<<Σύμπαν.....δεν έχεις καθόοοοοοοολου πλάκα.....>> λέω από μέσα μου.

''Μου έκαναν εντύπωση βρε αδερφέ! Αυτά θυμάμαι.''του λέω.

''Και το επόμενο πρωί τι έγινε;''επιμένει να ρωτάει.

''Τίποτα....Έφυγα πριν ξυπνήσει...''

''Και τότε δεν είδες το πρόσωπό του;'' Θα τον πνίξω.

''Όχι....αφού ήταν στο μπάνιο.''του απαντάω.

''Αφού λες ότι δεν είχε ξυπνήσει ακόμα! Πώς ήταν στο μπάνιο;'' 

''Ναι...εεε....Ήταν πεσμένος στο μπάνιο.Λογικά θα είχε πάει να κάνει εμετό...Και τον πήρε ο ύπνος εκεί...''

''Δηλαδή με άλλα λόγια θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε;Ακόμη και εγώ που λέει ο λόγος.'' μου λέει και εγώ κοκκαλώνω.