Ερωτας σε 5 μερες

Ραντεβού

Άγγελος

Η φωτογράφιση πήγε αρκετά καλά και ο Αρσένης με επιβράβευσε λέγοντας μου πως αν πάει καλά αυτό το τεύχος ,θα αναλάβω το επόμενο τεύχος εγώ εξ' ολοκλήρου.

Έχοντας ετοιμάσει τα πράγματα μου ,βάζω το μπουφάν μου και αποφασίζω να πάω να βρω την Σοφία.

Ευτυχώς για μένα,βρισκόταν σε ένα γραφείο έξω από το στούντιο και μάζευε και εκείνη τα πράγματα της.

''Φεύγεις;''την ρωτάω και εκείνη σκύβει και στραβοχαμογελάει.

Ντρέπεται.

''Ναι....Ε-εσύ;''με ρωτάει ντροπαλά. Δεν το πιστεύω ότι με ντρέπεται. Στο ασανσέρ είχε πάρει φόρα και μιλούσε γρήγορα για την ατυχή μέρα της και τώρα ούτε στα μάτια δεν με κοιτάζει.

''Και εγώ...Θες να φάμε μεσημεριανό παρέα; Αν δεν έχεις κανονίσει βέβαια κάτι.''της λέω χαμογελαστός περιμένοντας την θετική απάντηση της.

''Ναι...Θέλω...Δεν έχω κανονίσει κάτι.''μου απαντάει και με κοιτάζει με ένα πλατύ χαμόγελο.

Είναι πολύ όμορφη.

''Πάμε τότε.''της λέω και με ακολουθεί στο ασανσέρ.

Κατεβαίνουμε αμίλητοι μέχρι το ισόγειο και την παρατηρώ που παίζει νευρικά με το τελείωμα της φούστας της,σηκώνοντας της πιο ψηλά και κάνοντας με να κοιτάζω αδιάκριτα τα λεπτά πόδια της.

Φτάνοντας στο αυτοκίνητο μου,το ξεκλειδώνω και της ανοίγω την πόρτα.

''Είσαι από τους ευγενικούς...''σχολιάζει και χαμογελάω περήφανος για την ευγενική πράξη μου.

Είπαμε....Θέλω να την εντυπωσιάσω.

Κλείνοντας την πόρτα του αυτοκινήτου με γρήγορο βηματισμό φτάνω στην πλευρά του οδηγού και μπαίνω μέσα.

Βάζω τα πράγματα μου στα πίσω καθίσματα και βάζω μπρος το αυτοκίνητο.

Εκείνη κάθεται μαζεμένη στην θέση της κοιτώντας τον δρόμο από το παράθυρο της.

''Πες μου για σένα.''την ενθαρρύνω να μιλήσει.

''Τίποτα ιδιαίτερο για μένα. Είμαι από την Κρήτη.Συγκεκριμένα από τα Χανιά. Ήρθα Αθήνα για δουλειά . Τελείωσα τις σπουδές μου εδώ και μου άρεσε τόσο η πρωτεύουσα που αποφάσισα να μείνω. Εσύ;''με ρωτάει.

''Εγώ είμαι από την Πάτρα και ήρθα και εγώ στην Αθήνα για δουλειά. ''της λέω νιώθοντας όλο και πιο άνετα μαζί της.