Chapter 3

20 1 1
                                    

I know interested kayong lahat kung sino ako. Kung kaano-ano ko yung dalawang bwesit na yun. Well.. I'm Michette [pronounce as Mishey) and I don't know them either. Ewan ko sa mga yun kung bakit sa dami ng estudyante eh ako pa ang napagtrippan. Di naman talaga dapat sila maging masama sa mga students dito diba? Pare-pareho lang naman tayong lahat ah pero bakit big deal sa kanila ang pagtulong ko kay Mark. Okay lang naman sa akin na araw-araw nilang pinapahirapan si Mark eh pero yung pati pagkain kelangan nilang idamay sa kahayupan nila.

Nasa CR ako ngayon para linisin ang sarili ko dahil super lagkit na ng katawan ko dahil sa pagsaboy nila sa akin ng cow's milk. Langya talagang Dustin Blake yun. Buti na lang kahit medyo may demonyong aura yung lalaking tumulong sa akin kanina ay pinahiram niya sa akin yung coat niya kahit di niya ako kilala. Magkakilala nga siguro sila si Blake. Sa talim ba naman ng tingin at salita na binibigay nila sa isa't-isa .. himala kung di sila magkakilala.

Tapos na rin ako. May klase pa ako after this. Kaya mo yan Michette.. AJA!

Lumabas na ako ng CR pero nagulat ako kung sino ang nasa labas nito na nakaupo sa gilid.

"Hoy!" tumayo siya at tinuro ako. 

Lumingon ako sa likod ko.. baka naman di ako yung tinuturo niya. 

*lingon sa likod* wala.

*lingon sa right at left* wala.

"Ako?" sabay turo ko sa sarili ko.

"Malamang! Alangan naman ang pader?" 

Tss. Demonyo nga siya. Di lang sa Aura. -_- 

"Bakit ba ang tagal mo sa loob? Natulog ka ba dun?"

aba't..

"Teka lang! Bakit ka ba andito sa labas? Ano naman problema mo sakin?" 

nilagay niya ang mga kamay niya sa side pocket nito. Cool ah.

"Problem? Wala. Pero si Blake meron. Akala mo lulubayan ka nun? Kung aalis ako sa tabi mo malang mamayang gabi may lamay na sa inyo. Tss."

ANO?! Ibig sabihin..

"Anong tabi-tabi?! Ano kita bodyguard?"

"Assume ka naman na gusto ko to? Kung di ka lang kasi pakialamera eh di okay sana buhay mo at di sana ako kelangan magbantay sayo." 

"Hindi naman kita pinilit ah. Hindi mo rin naman kargo kung anong mangyayari sa akin mamaya, bukas o sa makalawa."

biglang sumama ang tingin niya sa akin.

"You know what. Thank you is enough. You must be thankful because there is someone who is willing to help you. This is my first time to experience that someone step my pride."

at tinalikuran na niya ako. 

Oh no! Galit na din siya sa akin. Imbis na isa lang sana ang problema ko ngayon dalawa na. Naku naman...

Ano na gagawin ko? Hihingi ba ako ng sorry sa kanya o paninindigan ko na kaya kong harapin si Blake na mag-isa.

Bahala na! 

Bad Boy TearsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon