23-2-17
De wind liet mijn haar alle kanten op waaien. Koude regendruppels vielen op mijn gezicht.
Mijn gedachten dwaalden af. Misschien zou er een jongen voorbij, fietsen die me een lift aanbood?
Ik lachte in mezelf. Het was een grappige gedachte. Een prins, op een witte fiets.
De wind nam mijn gedachten met zich mee.
In de verte zag ik een fel licht. Daar kwam mijn lift aan. Het was geen prins, maar gewoon mijn vader, die me kwam ophalen. Ik stapte in de warme autostoel, nadat ik had genoten van de laatste windvlaag.
----------------
Jeetje, wat stormde het vandaag! Dit mini-stukje schreef ik dus ook vandaag. Haha, ik denk trouwens niet dat iedereen het leuk vindt om bijna aan de kant geblazen te worden, maar het regende niet, dus dat scheelde. Hopelijk vond je het leuk om een klein kijkje in mijn gedachten te hebben! ^^
Rosalie <3
JE LEEST
Een waterval van woorden
Nezařaditelné''Ze verloor zich in haar eigen gedachten, haar eigen dromen, en ze wilde daar nooit meer weg.'' © 2017 rosalievth
