Dagboek van een paardenmeisje.

21-2-2017 dinsdag

Hoi eindelijk ben ik beter! En net op tijd ook want morgen moet ik optreden... Ik heb wel buikpijn maar dat komt waarschijnlijk door de zenuwen, aan hoe ik doe merk je niks maar van binnen sta ik helemaal te shaken. Als ik maar geen black-out krijg! Is me al een keer gebeurt bij mijn boekbespreking... Maar even mijn dag als eerst ben ik naar school gegaan het was gekken sokken dag. Ik had een sok pop gemaakt en die om mijn hand gedaan. Leo vond die pop leuk en gaf hem een lik (doet Leo elke ochtend maar meestal krijg ik het kusje) hij had net water gedronken dus de pop was een beetje nat... Maar iedereen vond hem stinken wat totaal niet waar was hij rook naar paard en bijna iedereen woont op het platteland en is een boer nou dan moet je wel tegen een luchtje kunnen! LAFFAARDS! Veder de juffrouw een foto wou maken van de sokken en toen zei Timo tegen mij: dat ik weg moest gaan omdat ik er niet bij horden. Met mijn sokpop! Toen zei ik terug nou ik heb wel een gekke sok hoor en volgens mij moet jij hier oprotten want dit is groep 6/7 groep 1/2 is aan de andere kant van de school😈. Toen zei hij even niks meer  ha ha HA😈. Ik ben ook op zoek gegaan naar een leuk recept voor een verjaardagsfeest taart voor Leo want die is over een paar weken jarig dus dat word weer super leuk ik nodig een gast uit of Samira o Sjors of Jennifer. Vorig jaar had ik wel 4 gasten uitgenodigd ze gingen verstoppertje spelen en Leo werd vergeten. Ik en Leo bleven daar achter met de zelf gemaakte gevulde appel.  Ik denk dat ik het gewoon alleen ga vieren want ik en Leo zijn de beste vrienden ik heb nog nooit iemand gekend zoals hij. Hij kan ik het beste vertrouwen. Hij is het enige wat ik nodig heb. Hij was mijn inspiratie voor dit boek. Hij hielp me door de tijden heen (ik ben niet zo fijn op gegroeid) ik heb op hem zoveel beleefd. Alles wat ik nu weet van paarden weet ik door hem. Ik was een keer zo boos op mijn vriendinnen omdat ze mij belachelijk maakten en toen zei ik dat ik genoeg had aan Leo. En dat is ook waar maar Leo mag niet mee naar school. Hij heeft mij veel geholpen maar ik hem ook. Toen hij blind werd (hij is een oog blind niemand heeft een idee hoe) was hij zo super bang de hele tijd, ik heb echt 2 weken niet afgesproken want ik zorgde voor hem. En toen mijn vaders paard Django stierf en dat kreng Rachida kwam was Leo weer helemaal van streek. En ik ook. Ik had hem geleerd om om altijd zijn vriendje Django te volgen maar toen kwam Rachida en zij mag hem niet. Nu vertrouwd hij mij volledig op elk haartje op zijn lijf en ik vertrouw hem met elk huidschilvertje op mijn lijf. Ik kan met hem doen wat ik wil want hij luistert. Ik denk dat ik gewoon alle avonturen met Leo ga bespreken tijdens het wandelen na de taart maar dit was het wel het was een lang en best wel zielig al zeg ik het zelf. Maar ik hoop dat jullie het leuk vonden en Leo ik 14 april jarig dus als je Leo dan wilt feliciteren kan dat op Instagram en daar heet ik
Insta: leo_djamila_love
Maar voor nu zeg ik doei 612 worden is wel heel erg veel dus ik ben een beetje moe doei💤😊❤️.