Begrijpen.
Soms denk ik dat niemand mij begrijpt.
Niemand begrijpt dat ik dingen moeilijk vind wat hun makkelijk vinden.
Dan helpt dat ik kei hard ga zingen, dan gaat het weer een beetje over.
Soms pak ik een boek en dan tover ik me er in.
Niemand om me heen eindelijk alleen.
Soms stort mijn wereld in een.
Dan begin ik hard te huilen, zonder dat ik het merk.
Dan komen ze naar boven en vragen wat er nou is.
Dan schreeuw ik: GA WEG of OP ROTTEN!
En dan krijg ik op mijn kop en word ik nog bozer.
Het lijkt net of ik hier niet thuis hoor en we worden er niet kloozer op.
Ik geloof dat er: mensen zijn waarbij ik wel thuis hoor.
Iemand die mij begrijpt.
En die snappen dat ik dat moeilijk vind.
En die mij niet vergelijkt met iemand!
Er is wel een iemand die mij begrijpt in deze familie.
Maar dat is mij pony.
Met hem kan ik alles aan!
Samen door het bos niks is te gek
Dan kunnen we op ons zelf wonen dat lijkt mij echt super te gek!🐴🙏🏻🌳🍃
JE LEEST
Dagboek van een paardenmeisje.
AbenteuerHoi ik ben Marieke ik schrijf een dagboek over mijn paarden leven en normalen leven ik ben 11 dus alstublieft niet teveel op mijn interpunctie letten.😊 Ik ben onderhand al 13 jaar. Ik zit nu op de middelbarensschool en wil graag voor de 0.8k lezers...
