Türkiye'de ki zaman makinesi olarak nitelendirilen ama aslında tam bir ölüm makinesi olan icat dünyanı bitirecek mi?
Yoksa Cennetin Kara Meleklerinden tek kalan sarışın melek ve onun çekik prensi zamanda kurtarıcı olabilecek mi?
Tehlike anında yanın...
'18-22 yaş aralığındaki tüm bireylerin kız -erkek ayırmaksızın evlerinden çıkıp bizimle gelmesini ve eğitimlerin tamamlanmasıyla birlikte ülkemizin kurtuluşuna yadım etmelerini istiyoruz. .Bu savaş bizim ülkemizin ve bizi kurtaracak olanlar sizlersiniz! Saklanarak ve kaçarak korunamazsınız! Son çağrı !!'
Ekiplerin son seslenişini de dinledim.Annem beni her ne kadar göndermek istemese de gitmek ve bu eziyeti bitirmek zorundaydım.14 yaşındaki erkek kardeşim kendisinin gitmesini dile getiriyor ve kapının önüne geçip gitmeme izin vermiyordu.Derin bir nefes alıp onu kapının önünden ittim.Kapıyı açıp maskemi taktım ve son kez gözü yaşlı aileme baktım.
Türkiye dünya devrimini değiştirecek bir projeye ev sahipliği yaparken hiç bir şeyi göz önünde bulundurmamıştı.'Sonunu düşünen kahraman olamaz' adlı felsefeyi aklına kazımış ,Türkiye'nin tüm bilim adamlarını bu işe adamıştı.Bir zaman makinesi.Bilindik bir makine değildi.Nükleer kaynaklardan yararlanılıyordu.Önce plan yapılmış,devlet hazinesi bu proje için gerekli olan tüm kaynakları satın almak için kullanılmıştı.Dış hatlarla tüm bağlantılar kesilmişti ve böylelikle projenin temelleri atılmaya başlanmıştı.Bizlerden bile saklanan bu proje o kadar fazla alanı kaplamıştı ki en sonunda açıklama yapılmıştı.Her bir kısmı ince ince işlenmiş bu makine zaman makinesinden çok farklı bir makineydi.Çok fazla radyasyon ve nükleer enerji içeriyordu.İnsanlık için ölüm ,gelecek için bir devrimdi.Ta ki büyük patlamaya kadar.
Projenin son aşaması için yapay zeka geliştirilmişti.Nükleer tüpler yerleştirildiğinde proje bitecek ve kullanıma hazır olacaktı.Nükleer tüplerin taşındığı gizli bir kamyon vardı.Ankara'dan İstanbul'a yani projenin vatanına getirilirken suikast ile patlatılmıştı.1400 küçük nükleer tüpü patlamış, Türkiyeyi kabusa döndürmüştü.Devlet adamları neyse ki bu durumu düşünmüş ve her evin altına zırhlı odacıklar yaptırmıştı.Kurtulan kurtulmuş,kurtulamayan gözlerini bu hayata sımsıkı yummuştu.Patlama sadece Türkiye ile sınırlı kalmamış komşu ülkelerimize de yayılmıştı.Ve bu savaşın habercisiydi.
Savaş komşu ülkeler ve bizim aramızda değildi.Çünkü Türkiye'nin tüm komşuları nükleer kurbanıydı.Bu savaş batının ve bizim savaşımızdı.Patlamayla projemiz gün yüzüne çıkmıştı.Bu patlamayı önemsemeyecek kadar acımasızlaşan bilim adamlarımız projeyi toparlamaya çalışmış ve çalışmalarına devam etmişti.Batının umurunda olan ölenler değil projeydi.Bu proje yapay zeka ve nükleer ile harmanlanmış tek icattı.Bunu ele geçirmeyi tabi ki herkes isteyecekti.Türkiye savaşçı nüfusunun yüzde onluk dilimini ve mevcut nüfusunun yarısını yitirmişti. Türkiye'nin yitirmeyeceği şüphesiz ki savaşçı ruhu ve azmiydi.
Yer altına yeniden inşa edilen Türkiye,kalan halkını da odacıklardan oraya taşıyordu.Tek bir farkla tabi ki.18 ve 22 yaş arasındaki tüm gençleri daha özel ve askeri eğitim verilen bir alana götürüyorlardı.Orada eğitilecek ve savaşacaktık.Batının üzerimize akınları bazen dostça bazen düşmancaydı.Evet düşmanımız olduğu kadar dostumuz da vardı.İspanya,Slovakya,Letonya ve İtalya başta olmak üzere birçok ülke daha bizim tarafımızda yer alırken NATO yerle bir olmuştu bile.
Peki ya ben kimim? Türkiye'nin kurtuluşunda yer alacak piyonlardan birisi. Güz Kara.19 yaşında, önceden tek gayesi doktor olmak olan bir genç kız.Şimdi ise ailemin daha güzel bir yaşantı yaşaması ve kardeşimin büyüyüp bu savaşa dahil olmaması için çabalıyorum.
Maskemi sıkıca tutup bir anda yuvamız olan bu zırh yığınından çıktım.Tenimi özel kıyafetin altından bile yakan gaza aldırmadan harekete geçmiş olan araca ilerledim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
