..VARLIĞIM VARLIĞINA..

1

Evet arkadaşlar ilk bölümüme başlıyorum. İnşallah beğenirsiniz...

*************

İnsanlar neden bu kadar aciz.
Dur yada düzelteyim
Ailem dediğim insanlar neden bu kadar aciz.
Neden bu kadar düşük.

Bazen keşke ben bu hayatta Olmasaydım yada bu ailenin bir bireyi olmasaydım diyorum..

Belki de bu benim imtahanım.kendimi hep böyle avutuyorum.

Bugün yeni evimize taşındık. gerçi ev denilemez ama en azından diğer evden daha iyi..

Ev 4 odalı. Kapılar eski, fayanslar çatlak, mutfak dolabının bir kaçı kırık.

Odalardan biri zorla da olsa bana verildi. Gerçi oda demeye bin şahit istenirdi ama.

Evdekilerle konuşmuyordum gerektikçe. Kim bu tür insanlarla konuşmak isterki.

Yarın yeni okuluma başlayacaktım.
Burslulukla kazandığım "poyraz koleji"..

Okulumun masrafını garsonluk yaparak çıkartıyordum.gerçi paranın bir kısmını babama veriyordum.daha doğrusu zorla alıyordu..

Evin bir kısmı bitmişti. Meltem ile birlikte, yani annemle yapıyorduk. Ona anne demeye dilim varmıyor. Anne demek zoruma gidiyor. Cennet annelerin ayağı altındadır diyorlar. Ama ben annemde bunun olduğunu hic sanmıyorum..

Koridorun fayansını sildikten sonra meltem (annem) koridora geldi.

Annem "mayıs! Al şu yirmiliği markete gidip kahvaltılık bir kaç şeyler al dolap bomboş zaten"

Direk elinden aldım. Odama geçip montumu üzerime geçirdim. Henüz şubat ayında  olduğumuz için havalar soğuktu.