ayın 72'si, insanlar yanıyordu.

2.8K 323 157
                                    

Şimdi beni, karakteri Fransa sokaklarından birinde duvarlara asılmaması gereken ilanları asarken düşleyin.

Hangi sokak, hangi cadde? Hatta kim bu insanlar? İnanın bana bilmiyorum. Sadece hikayemiz burada geçiyor. Caddemizin ismi LicaMochaLico olsun.

Saçlarımı yine iki yanımdan örmüşüm ve dileğim de onların uzaması. Saat buralarda 11:11, dilek tutun.

Ağaçların gölgeleri düşmüş ve aklımda ince boyunlu, koca topuzlu Coğrafya hocamın sesi ve mimikleri canlansa dahi şu gölgeler neyin sebebi bilemiyorum.

Bütün çirkin olduğunu düşündüğüm posterler üzerine, elimdeki daha da çirkin ilanları yapıştırıyorum. Fransa'daysam eğer, hazırlıksız olmalıyım.
Bu dilde bildiğim tek şey, "Seni seviyorum".

Ne insanları benimle anlaşmaya çalışıyor, ne de ben onlarla. Belki biraz, çabalıyorum ama kör gözlere dilsiz halimle ne anlatabilirim ki?

Burada bir arkadaşım var, bir tane ve bir tane daha. İnsanlara göre isimlerimiz aynı. Bu da bizi birbirimizle yakınlaşmaya itiyor. Bizler birer Deli'yiz.

İlanlar bitiyor, elimde kalanları çöpe atıyorum. Bugün ayın 72'si, kitaplarımı alacağım. Her ayın 72'si 2 şiir, 3 kısa hikaye alırım. 82. günler cebimdeki bozuklukların yettiği kadarıyla çiçekler alır, çöpleri süslerim.
Çöpler, insanlardan daha çok hak eder çiçekleri.
94. gün ise nefes almayı bırakacak gibiyim.

Cadde, çimenlik ve insanlar bomboş. İyisi mi Mia teyzeyle sohbet etmeliyim. Mia teyzeye ilk görüşte aşık olmuştum, kendisi dilsiz bir eskici. Kocasından geriye kalanları satıyor, kocası bir ressamdı.

Kocasını kaybettiğinde ilhamını yitirdiğini sanmış ama ilhamın acının verdiği güçte ve delilikte olduğunu görmüş sonrasında. Benim acı içinde kavrulduğumu söylüyor. Kocasına benziyormuşum, kırmızıymışız Mia teyzenin gözünde.

Bu sokak sımsıcak. İnsanlar yanıyor. Ne demiş bir Fransa çöpçüsü, "Yakmak bir zevktir."
İnsanlar kaç derecede yanar?
Kırılgan ve boşlar, düşüncelerim kanıma karıştığı anda gördüğüm her insan vücudu kül olmaya yemin ediyor.

Beni düşlediğiniz bir Fransız sokağı vardı, artık sadece turuncunun tonları var. Yanık kokuyor, alerjim var. Burnum acıyor.

İlk görüşte aşık olduğum dilsiz Mia teyze in de söylediği gibi,
Acı içinde kavruluyorum. Kırmızıyım.

-ght
11:20AM
( medyada göz atabileceğiniz bir görsel var,)

fransa çöpçüsüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin