Sabah kalktığımda penceremden süzülen ışık yarı açılmış olan gözlerimden içeri süzüldü.Arkamı dönüp tekrar yatmaya hazırlandım ama annemin bağırışlarıyla kalmak zorunda olduğum gerçeğiyle bir kez daha yüzleştim.11. Sınıfımın son günüydü karne alıcaktım. Ama içimde bir heyecan kırıntısından eser yoktu. Sebebi o karneyi babamın görmeyecek oluşuydu."Muhtemelen beni cennetten görüyordur ama ben onu göremiyorum."diye geçirdim içimden.Daha fazla oyalanmamam gerektiğini düşünüp yataktan aşağıya attım kendimi. Bu küçüklükten beri değişmeyen bir hareketti. Alışmıştım,her gün kalkıp,yere düşüp kendime gelmeye.Kalkıp üstümü degiştirmek için dolabın önüne geldiğimde uzun süredir aynaya bakmadığımı farkettim.
Omuzlarımdan biraz aşağı inen kıvırcık,koyu kahverengi saçlarım,oldukça iri gözlerim,normal büyüklükte bir burnum vardı. Normalde biraz balık etli olsamda şu son 3 ayda kilo vermiştim. Babamın ölümü beni umduğumdan daha fazla etkilemişti. Bu verdiğim kilolardan belliydi.Aynanın önünde daha fazla kalmayıp dolabı açtım. Bir süre bakındım,nedensizce bugün biraz güzel olmak istiyordum. Son günlerde giydiklerme,saçlarıma hiç özen göstermiyordum. Siyah bir pantolon aldım elime,giydim bir beden büyük gelmesine rağmen güzel durmuştu. Siyah bir tişört giydim üstüme de,uçlarını pantolonumun içine tepiştirdim.Aynada kendime bakarken arkamda duran lacivert,siyah kareli gömlek takıldı gözüme. Babamın gömleği. Onuda alıp giydim,ölmeden önce çok zayıfladığı için bana çok bol gelmemişti.Üstünde hala onun kokusunu hissedebiliyordum.Göz kalemi ve rimel sürüp çıktım odamdan.Mutfaktan sesler geliyordu,gidip baktım. Annem dün akşam ki doğum günümden kalma bulaşıklarla uğraşıyodu. İlk defa babamsız ve iki kişilik bir doğum günü kutlamasıydı.Arkasından yaklaşıp sarıldım.Daha çok destek oluyorduk birbirimize babam gittiğinden beri."Aaa dellendin mi kız sabah sabah" dedi. Hüzünlü ortamı dağıtmak istediği her halinden belliydi.Bişey demeden çıktım mutfaktan."Ben çıkıyorum anne" diye seslendim çantamı takarken."Masanın üstünde peynirli poğaça var al bitanesini yolda giderken yersin"dedi.Tamam desemde almadan çıktım bir şey istemiyordu canım.
Durağa giderken,iki hafta sonra terk edeceğimiz mahallemize baktım.Safiye teyze balkonundaki çiçeklerini suluyordu yine.Cafer amca açmıştı köşedeki bakkalını her zaman ki gibi taburesine oturup gazetesini okuyordu.Hüzün kapladı içimi,her ne kadar gitmek istemesemde annemi kırmamak için kabul etmiştim Balıkesire taşınma isteğini. Halam vardı orada,babam ölmeden önce"Bana bişey olursa Zeliha'ya iyi bakın. Size emanet"demişti. O zaman çok uzak gelmişti o düşünce ama artık gerçekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖMÜLÜ HAYALLER
أدب المراهقينUçurum kenarında bir ağaca takılmış olan hayatım,kopan bir fırtınada uçuruma yuvarlandı,ben tutamadım. Arkasından atladım. Ama bir kayalık düşen hayatımın peşinden atlayıp kaybolmama izin vermedi.
