Reason to smile again <3 <3 ^3^

RTSA--tHrEe ShOt (Last TuT bye)

Jhiro**poV

Asan ako! (=___=) unti-unti akong dumilat. Anung nanyari? Napahawak ako sa mukha ko. kaso pagtingin ko sa kabilang side ko andun si freya nakatulog na ata. Kahit natutulog my luhang namumuo sa mata mo! Kaya pinalis ko ang luha sa mga mata niya, kaso nagising naman siya.

TnT bigla nanaman siyang umiyak. “Ohh! Bakit ka umiiyak!?” tanong ko sa kanya at pinunasan ko naman ulit ung pisngi niya gamit ang hinlalaki ko. “iyakin ka talaga..”

“Hu-N-nat-atkot huhu-ako!” halos hindi ko maintindihan kaya napatawa ako. “Huhu-Anu na-nakakatawa!” my paghikbi pa siya.

Kaso tawa pa din ako nang tawa nang biglang sumimangot siya at masama ang tingin habang umiiyak (TnT”)/ hinampas niya ako sa balikat ngunit mahina lang umayos ako nang upo tinulungan naman niya ako.

“Pasensia na!” binigyan ko siya nang tipid na ngiti. Hindi siya nagsalita nakatingin lang siya sa ibaba. Alam ko ngayon alam na niya na my sakit ako. “Siguro alam mo na noh!” sabi ko kaya napatingin siya at magsisimula nanaman umiyak. Kaya tinap ko ung kama sa tabi ko na ibig sabihin umupo ka sa tabi ko ginawa naman niya.

“Alam ko galit ka sakin kasi naglihim ako sayo! kaso hindi ko alam kong panno sasabihin ee.” Paguumpisa kong magpaliwanag. Nakatingin lang siya sa pinto at hindi tumingin sakin. My ninilan-nilan din na pumapatak na luha ngunit agad niyang pinapalis. “Tska hi-hindi ko di-din a-akalain na—na anu—uhmf—na magiging mahalaga ka pala sakin.” Nahihiya ko pang sabi.  (O_O”) dun na siya napalingon sakin. Ngumiti ako.

“Totoo ba na…” nagaalangan niyang sabi. “…Na my ma-malalakang sakit?!” tumango lang ako niyakap naman niya ako at umiyak ulit. Hinayaan ko lang siyang umiyak habang hinahagod ang likod niya. “Sige iiyak mo yan… pero mangako ka sakin…” lumayo naman siya at tumingin sakin mata sa mata. “Wag ka nang iiyak ulit…” yumakap lang ulit si freya at umiyak.

****

Nang mahimasmasan…

“Ok ka na!?” tanong ko… tango lang ang sinagot niya. “Hehe pasensia ka na hindi kita mabilhan nang Gatorade na red kasi hindi ako makatayo ee..” pagbibiro ko.

“Wala ba daw bang gamot diyan? Or undergo nang operation!” sabi niya.

Umiling ako. “Alam mo nung makilala kita binago mo ako…” sabi ko habang nakatingin siya. “For almost 5years I stock in this room, in this hospital. Nung magkita tayo nung unang beses tumakas lang ako nun kay papa!” natatawa ko pang kwento. “Kasi inischedule niya ako nang isa pang operation nang hindi sakin sinasabi kaya ayun nagaway kami. Kinahantungan umalis ako… pero am glad na tumakas ako!” tapos hinawakan ko siya sa dulo nang ilong niya dahilan nang pagpikit niya. kaya napangiti ulit ako.

“Dahil nakita kita at nakilala… natuwa ako parang nun lang ako naging Masaya muli nang makasama kita. Kaya nung araw na hindi ako nagpakita sayo nagundergo ako sa isang operation.” Nakaramdam ako nang lungkot

***

[np: Note to god by charice]

Pkinggan nyo para mafeel yung story habang binabasa tnx..

Freya**pov

Freya wag kang umiyak kaya mo yan. Sabi ko sa sarili ko habang nagpipigil nang iyak. Nakikinig lang ako sa pagsasalita ni jhiro.