The Sweetest Revenge. [Fin.]

Chapter 2: HIS Point of View

Chapter 2: HIS Point of View

“OY! Stephen! DITO!!” Kumaway sa akin si Sean Vann nung nakita niya ako papalabas ng airport.. “WOW PARE! Kamusta na!? I’m glad at sa wakas! Nakabalik ka na rin!”

I chuckled.. “Okay lang naman! Heto pa rin! Gwapo! Ikaw? Kamusta? Excited na akong makita sina tita, ang barkada at pati na rin siya..”

 

 

“Talagang siya pa rin ha! Duwag mo din kasi pare eh! Bakit di mo nalang sinulot! May paalis-alis ka pang nalalaman! Kung hindi mo lang nalaman na break na sila ng boyfriend niyang unggoy, di ka pa babalik dito sa Davao”

 

 

*BOK!*

 

 

Binatukan ko nga! Kung makapagsalita! WAGAS!

“Pare naman ha! Kararating mo lang! At nawala lang yang bilbil sa tiyan mo! Nambabatok ka na agad! Huhuhuhuhu! T__T”

 

 

“Kung makapag-drama naman to oh! AT HINDI AKO UMUWI RITO DAHIL SIYA PA RIN! Gusto ko lang siya makita dahil gusto kong maghiganti ngayong may maipagaganti na ako!”

 

 

“Ganti-ganti raw! Wag mong kakalimutan dude! Nananahimik lang si karma!”

 

 

“Ewan ko sa’yo! Tara na nga!”

YOW MGA KAIBIGAN! Ako si Stephen Samat.. 16 years of age.. Kararating ko lang galing sa States.. Pinahilom ko lang kasi yung sugatan kong puso for almost 4 years.. Grabe kase akong nasaktan dahil sa isang babaeng minahal ko ng todo-todo.. I know, puppy love lang yun.. Pero.. kahit na! Masakit pa rin eh!

EW! YUCK! GROSS! PWEH!

Ang OA ko! =___=

Hindi ako bumalik dito para mag-reminisce nang mga nagyari noon..

Nandito ako para maghiganti at ipamukha sa kanya kung sino na ngayon yung nilalait-lait lang niya..

Makalipas ang tatlong linggo.. Makakapag-aral na rin ako..

Naiwan kasi yung mga papers ko sa States eh.. Kaya inayos ko muna..