Markbam lover

ตอนที่ 8 น่าจะเเค่จุ้บ

เจบี: "ก้อเลย....ผูกคอตายในห้องนั้นล่ะว่ะ อึ้ยยย พูดล่ะขนลุก"

ม: เข้ามาข้างในห้องประชุม เดินไปเปิดไฟ
ติ้ก ติ้ก
"เชี้ย!! ไฟมาดับไรตอนนี้ว่ะยิ่งวังเวงยุด้วย เเล้วมึงนั่งไหนล่ะ"

เจบี: "ก้อแถวหน้าเวที เเต่กุก้อนั่งกับมึงไม่ใช่รึไง ลืมง่ายไปป่ะ" 😒
ม: "งั้น ระ รีบหาเหอะมึง"

เจบี: "กุรู้เเล้วว่าให้รีบหา เเต่มึงเปนไรเนี่ยเสียงสั่นๆ"
ม: "กุหนาว อึ้ยยย ไฟดับเชี้ยไรว่ะ เเอร์งี้เย็นเชียบ"
เจบี: "เออว่ะพอมึงพูดมากุก้อหนาวด้วยเลย"
ม: "ระ รีบหาเหอะ"

เจบี: พยักหน้า เเล้วเดินนำหน้ามาร์คไปที่ที่นั่งหน้าเวทีในห้องประชุม เเล้วเริ่มหางานที่ตัวเองลืมเอาไว้ หา หา หา เเละก้อหา หาไปด้วยกลัวไปด้วยเป็นไรที่ลำบากมากจริงๆ
เเละเเล้วก้อเจอ..."อ่ะ เจอเเล้ว"

ม: "เย้!! เจอเเล้วจะได้ออกจากที่นี้สักที ป่ะบี กลับกันเหอะกุคิดถึงเมียล่ะ ^-^"
(ไม่ค่อยจะเลยนะมาร์ค)
เเต่หลังจากที่ดีใจที่หางานเจอได้ไม่นาน
ก้อมีเสียง กุก กัก กุก กัก ครืดดดด ครืดดดด

โครม!! โอ้ย!! ชะ ชะ ช่วย ดะ ดะ ด้วยยยย ช่วยด้วย ช่วยผมด้วยยยย ผมเจ็บบบบบ ช่วยด้วยยย
"สะ เสียง เสียงอะไรว่ะ"

เจบี: "กุจะไปรู้ได้ไงกุยุกับมึงน่ะสาสสส"
ม: "มึงไปดูหน่อยดิว่าเสียงไร"
เจบี: "เชี้ย!! ทำไมต้องกูว่ะ"

ม: "เออ เอาน้าไปเหอะ งั้นมึงเดินนำหน้าล่ะกัน เอานี้ไป" ยื่นโทรศัพท์ตัวเองที่ตอนนี้เปิดไฟฉายเอาไว้ให้เจบี

เจบี: "สัสเอ้ย! งานเเบบนี้ล่ะกุตลอด" ถึงจะบ่นยังไงก้อรับโทสับมาเเละเดินนำหน้าไปอย่างว่าง่าย ถึงจะกล้าๆกลัวหน่อยก้อเหอะน่ะ

ค่อยๆส่องไฟฉายไปที่ต้นเสียง ภาพที่เห็นคือเห็นขาก่อนเเล้วค่อยๆเลื่อนไฟฉายขึ้นไปทีละนิด ทีละนิด โดยที่มือก้อยังสั่นๆอยู่

เลื่อนไปเลื่อยๆจนเห็นหัวคนที่หน้าล้มขมัมไปกับพื้นห้องพร้อมกับมีถุงอะไรสักอย่างใหญ่ๆทับร่างนั้น
เเล้วร่างนั้นก้อครางขึ้นมาว่า ช่วยผมด้วย ผมหายใจไม่ออก เเล้วเจบีก็สะดุ้ง เเต่ก้อช่วยยกถุงนั้นออกเเต่โดยดีเพราะเห็นว่าเป็นคนไม่ใช่ผี