Het Duistere Licht

Proloog

Twaalf jaar eerder

Een mengeling van goud en zilver. De ogen van het meisje gaan bewonderend langs de stralende kroonluchters en rijkelijk versierde pilaren. Ze strijkt met haar hand langs de glanzende krullen die om de statige palen zijn gevormd. Haar hand stopt bij één van de stralen van een reusachtige zon. Ze schrikt op van een grote hand op haar schouder. “Het is tijd,” fluistert de man in haar oor. Het meisje kijkt lachend op. Haar goudkleurige ogen glinsteren in de gloed die de man uitstraalt. “Eindelijk,” verzucht ze. De man begeleidt haar naar haar plaats op de voorste rij. De rij voor de aanstaande leden van de Eerste Orde. Met een brede glimlach neemt ze plaats. Ze vouwt haar handen in haar schoot en wacht geduldig op wat komen gaat. Als alle kinderen plaats hebben genomen, sluiten alle aanwezigen hun ogen en dimmen alle lichtbronnen. De zaal wordt ondergedompeld in een zwijgende duisternis. De duisternis houdt een minuut lang aan, tot de zaal opeens door een felle flits wordt verlicht. De flits houdt een paar seconden aan en verandert dan in een zoemende, gloeiende lichtbron. “Welkom.” De aanwezigen openen hun ogen en staren vol ontzag naar de persoon, die op de verhoging voor de voorste rij heeft plaatsgenomen. “Welkom,” herhaalt de Rayon. “Wij zijn hier vandaag voor de inwijding van de volgende generatie van Alumniërs. Voordat deze Alumniërs hun functie als Luminier toegewezen krijgen, zullen zij zich de volgende twaalf jaar moeten bewijzen in de, door erfelijke factoren bepaalde, Orde. Als zij hun opleiding met succes voltooien, zullen zij hier, in deze zaal, hun Teken krijgen. Opdat het Licht altijd zal blijven stralen!” De Rayon heft zijn glas en alle aanwezigen volgen zijn voorbeeld. “Opdat het Licht altijd zal blijven stralen!” echoot de menigte. “Dan wil ik graag nu overgaan tot het officiële gedeelte. Ik roep de Alumniërs één voor één naar voren. Zij krijgen de schets van het Teken, die de komende twaalf jaar zichtbaar zal zijn. Vervolgens volgen zij hun mentor naar de campus van hun toegewezen Orde. Laten we niet langer wachten. Ik begin bij de Eerste Orde.” De Rayon gaat met zijn ogen langs de kinderen op de voorste rij. “Als eerste wil ik graag op het podium uitnodigen: Brynna Candela, dochter van mijn geliefde broer.” Er klinkt een luid applaus en het meisje staat glimlachend op van haar stoel. Zorgvuldig strijkt ze haar jurk glad voor ze op het podium stapt. Haar gouden ogen geven bijna licht als ze naar de gloeiende Rayon opkijkt. Hij pakt haar hand en drukt in één beweging een ijskoud metaal op haar huid. Door alle adrenaline die door haar lichaam pompt, merkt ze er niets van. Als de Rayon zijn hand terugtrek, is er alleen nog een lichtgrijze afdruk zichtbaar. “Alsjeblieft, Brynna. Moge je onze familienaam eer aandoen.”