Merhaba arkadaşlar intikam geri dönüyor. Ve hafta ici pazartesi günleri yeni bölüm at!aya başlayacağım!
Denize düştügpğüm için çok ıslanmıştım ama olsun o kişinin hakkından geldim. Artık eskisi kadar güzel ve normal bir kız değildi!. Bunlar neden benim başıma geldi hâlâ anlamıyorum. Bu olaylar olmadan ne güzel mutlu mesut yaşıyorduk taki annem ölene kadart. Annem öldü, o öldükyen sonra sanki ipe dizilmiş gibi herkez tek tek öldü. Sadece ben harıç ailemden geriye sadece ben kaldım. Bunu bize denen yaptılar bunun bir açıklaması olması lazım durup durmadan neden samara bize saldırdı? Neden biz? Neden başkası değilde biz? Bu sorular aklımın jer yerine eşit bir şekulde dağıldıktan sonra uykum gelmişti. Uyuyacak bor yer bulmam gerekiyordu. Bir yer bulana kadar yürüdüm, yürüdüm ve yine yürüdüm. En sonunda kücük bir binanın yanında boş bir kulube gördüm ve içeri girdim. Uykum fena halde beni etkilemiş ve oracıkta uyuyq kalmıştım. Sabah uyandığımda karşımda yaşlı bir teuze dik dik bana bakıyordu. Onu görünce yattığım yerden sıçradım ve bana sakın ol yavrum benden sana zarar gelmez demişti. Onun görünce açıkçası içim biraz yumuşamıştı. Bwna bir ekmek uzattı, karnımda okadar qcıkmıştıki ekmeyi aldıgım gibi bir lokmada yutuverdim. Bana neler olup bittiğini sordu, ee bende ne yapayım bulmuşum böyle tatlı birini her şeyi anlatmaya başladım derken birden gözleri kırmızıya döndü sanki bir şeytqn gibi bana bakıp güldü ve burdan asla çıkamazsın dedi ama aldırıs etmedem nasıl olsa tımarhaneden kaçan insanım diyerekten kendimi avutmaya çalıştım ama o haklıydı, çıkamıyordum. Korktum kapıyı kırmaya çalıstım ama olmnadı. Tam bir tatlı insan buldum diye sevinirken bu olay beni insanlardan ve kendimden soğuttu. Böyle şeylerden hiçte hoşlanmasamda camı kafamlan parçaladım. Bunu daha öncede yapmıştım. Camı kırdıktan sonra camdan atlayıp koşmaya başladım. Kaçmayı başarmıştım ama şunu anladım ki bu olaydan öyle hafiften kurtulayamacaktım. 😒
