Οι εκλεκτοι

8

Πήγε κοντά στο βιβλίο για να δει τι έδειχνε ήταν ανοιχτό σε μία σελίδα όπου πάνω της ήταν ζωγραφισμένος ο βράχος όπου είχε δει στο όραμα της. Από πάνω έγραφε κάτι αλλά ήταν σε αυτή της γλώσσα που δεν ήξεραν τι έλεγε έμεινε και το κοίταζε για λίγο και τότε τα γράμματα έγιναν κανονικά και έγραφαν Τόπος τελικής μάχης
<<Άρα αυτό το μέρος υπάρχει στα αλήθεια>> σκέφτηκε. Τότε το κινητό της άρχισε να χτυπάει

Ελ-Τι θέλεις Άγγελε;

Αγγ-Ειδες το φεγγάρι;

Ελ-Ναι το είδα

Αγγ-Και γιατί είσαι τόσο ήρεμη;

Ελ-Επειδή ξέρω ότι θα τα καταφέρουμε

Αγγ-Ναι αλλά δεν έχουμε πολύ χρόνο και αν είναι κοντά τι θα γίνει και αν....

Ελ-Άγγελε σιγά σιγά ανάσες. Του είπε και άκουσε τον Άγγελο να πέρνει σιγά σιγά ανάσες

Ελ-Ωραία τώρα μην φρικάρεις κανονικά εγώ θα έπρεπε να φρικαρω όχι εσύ

Αγγ-Ναι και βέβαια εσύ θα έπρεπε να φρικάρεις αλλά αφού δεν το κάνεις εσύ είπα να το κάνω εγώ για εσένα . Είπε και την έκανε να γελάσει

Ελ-Όλα θα πάνε μία χαρά κοιμήσου εσύ θα τα πούμε το πρωί εντάξει;

Αγγ-Και αν γίνει κάτι το βράδυ

Ελ-Δεν θα γίνει

Αγγ-Και που το ξέρεις;

Ελ-Λογικα δεν θα έχει πολύ δύναμη αφού τώρα ξύπνησε για αυτό τώρα πέσε για ύπνο

Αγγ-Μα...

Ελ-Καληνύχτα Άγγελε

Αγγ-Πφφφ καληνύχτα

Είπε και το έκλεισαν και η Ελισάβετ ξαπλώσε να κοιμηθεί

***
Ελισάβετ pov

Ήμουν μέσα σε ένα δάσος μόνη μου ή έτσι νόμιζα φορούσα ένα μακρι άσπρο φόρεμα όπου ανέμιζε τριγύρω μου. Από κόπου εδώ κοντά άκουσα νερό να τρέχει έτσι πήγα να δω από που ήταν . Αυτό που είδα δεν το περίμενα με τίποτα ήταν μαγευτικό ένας μεγάλος καταρράκτης να ρίχνει με ορμή νερό ομού το φως του ήλιου το έκανε να φαίνεστε σαν διαμάντια από γύρο μου βρίσκονταν παντού δέντρα και λουλούδια διαφορον χρωμάτων. Τα πάντα ήταν τόσο γαλήνια θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ. Πήγα κοντά στο καταρράκτη και κοίταξα την αντανάκλαση μου στο νερό αυτό που αντίκρισα με παραξενεψε αυτή δεν ήμουν εγώ αυτο το κορίτσι είχε κόκκινα σπαστά μακριά μαλλιά και πράσινα μάτια δεν ήμουν εγώ όμως ένιωθα ότι ήμασταν ιδέες τότε άκουσα μία φωνή από μακριά να λέει

??- Συγνώμη συγνώμη. Ήταν αντρική η φωνή. Ακουγόταν μετανιωμένη και παρά πολύ λυπημένη κάτι μέσα μου για κάποιον λόγο με παρότρυνε να τον παρηγορήσω

??-Συγνωμη συγνώμη. Επαναλάβανε ξανά και ξανά ο καιρός ξαφνικά άλλαξε έγινε κρύος και μουντός, το τοπίο πιο άγριο

??-Συγνωμη... Λυπάμαι τόσο πολύ. Γιατί να είναι τόσο λυπημένος

Κοντά σε ένα δέντρο εμφανίστηκε μία μορφή ενός αγοριού ήταν τόσο όμορφος ήταν ψιλός με ξανθά μαλλιά και μέλι μάτια όπου φαινόταν λες και ήταν ψεύτικος έκατσε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίστηκε. Τώρα πια δεν ακουγόταν τίποτα ξαφνικά ένιωσα κάτι υγρό να τρέχει στην κοιλιά μου έσκυψα το κεφάλι μου να δω τι ήταν το φόρεμα μου πλέον από άσπρο είχε γίνει κατακόκκινο από το αίμα και μπηγμεννο στην κοιλιά μου είχα ένα μαχαίρι. Ξαφνικά το αγόρι ξανά εμφανίστηκε μπροστά και είπε

??-Συγνωμη συγνώμη... Όμως έπρεπε

Και τότε τέλος ξύπνησα και ήμουν στο κρεβάτι μου υδρομένη.

Τι στο καλό ήταν αυτό το όνειρο;
Η κοιλιά μου πονούσε στο σημείο όπου ήταν το μάχερι. Η φωνή του αγοριού έπαιζε συνέχεια μέσα στο μυαλό μου δεν μπορούσα να την ξεχάσω γιατί να ήταν τόσο λυπημένος; Και αυτό πού είπε στο τέλος τι ήταν; Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κινητό μου απού χτυπούσε

Ελ-Ποιος είναι;;;

Ελπ-Ελισάβετ έλα γρήγορα σπίτι μου τώρα

Ελ-Γιατι να .....

Ελπ-Ελα ΤΩΡΑ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ οι δύναμης μου αποκαλύφθηκαν

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γειά σας παιδιά 😘😁

Τι κάνετε??😁😘

Ελπίζω καλά 💜💖❤

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας ελπίζω να σας άρεσε 💓💖❤

Τι ήταν αυτό που είδε η Ελισάβετ ήταν ένα περίεργο όνειρο ή κάτι άλλο??? Για πείτε μου τι λέτε???🙈😹👿

Τι δύναμης λέτε να έχει η Ελπίδα???😜💓💜❤

Αυτά και για σήμερα 😘😘

Μέχρι το επόμενο
Φιλάκια 😘😘😘💖💖💖❤❤❤

❤👿😈💖❤👿😈💖