arkadaşlar bu benim ilk hikayem ve ilk kurgum. aslında kitabı yazıp yazmamakta kararsız kalmıştım. çok düşündüm ve en sonunda yazayım ve bir şansımı deneyeyim dedim.
++++ Henüz ben daha doğmamıştım doğumuma 1 ay vardı babam arkadaşlarıyla birlikte trafik kazası geçiriyor geçirdiği kazada babam hayatını kaybediyor ve ben babamı sadece annemin karnında iken babamın beni annemin karnını elleri ile okşadığını his ederdim o sıcaklığını o dokunuşunu. Babamın ölümünden 1 ay sonra ben doğmuşum ve doğumdan sonra her bebek gibi benim de bir adım oldu adım kısmet adımı neden kısmet koyduklarını bilmiyorum ama az çok tahmin ediyorum. Biz üç kardeşiz bir abim ve bir de ablam var abim ve ablam hayal meyal hatırlıyorlar babamı. Artık büyümüştüm 10 yaşına girmiştim 10 yaşıma kadar babamın odamın duvarında asılı fotoğrafına bakar uyurdum çok özlediğimde ise gece uykumdan kalkar evimizin terasına çıkar yıldızlara bakardım, çünkü annem' baban ölmedi o hala seni görebiliyor senin nasıl büyüdüğünü izliyor' der eğer çok özlediysen gökyüzüne bak ve ona söylemek istediklerini söyle o seni duyar der ben her gece babama söylediğim; baba seni çok özledim sıcaklığını özledim derdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendi Benliğim...
Teen FictionHani bir karanlık çöker ya, hani etraf sesizleşir ya Hani hayata varsın ama yokmuş gibi yaşarsın ya sanki dökülen yaprak gibi, sanki kuruyan ağacın dalları gibi. yalnızım... Benim hikayem. Ben henüz doğmadan önce yalnızlığımı kimsesizliğim...
