Sabah;
Ömer defneyi almaya gelir. ( Defnenin elbisesi)
Defne: günaydın aşkıııım!Sarılırlar.
Ömer: günaydın prensesim.
Türkan: hoşgeldin oğlum.
Ömer: hoşbuldum anneanne.
Türkan: hadi gel kahvaltı et.
Ömer: yok sağol başka zaman.
Türkan: söz ama.
Defne: ay anneanne tamam.
Defne ile Ömer arabaya binerler. Ömer defneyi butige bırakır.
Ömer: bol kazançlar.
Defne: sanada. Tekrar Sana çok teşekkür ederim aşkım .
Ömer: nasıl anlatayım bilmiyorum senin gözlerine bakınca geleceğimi görüyorum. Sana bakınca gülümsüyorum. Sana bakınca evlendigimizi görüyorum. Sana bakınca gözlerinde bebeğimizi görüyorum.
Defne çok mutlu bir şekilde Ömer'in boynuna atlar.
Defne: seni seviyorum.
Ömer: seni seviyorum.
Kafalarını birbirlerine dayarlar gözlerini kapatırlar . Birbirlerinin nefeslerini çekerler.
Defne butiğe girer. Ömerde işe gider.
Ömer;
Çalışıyordum yine Yasemin geldi.
Ömer: Yasemin çık dışarıya!
Yasemin: Ömer beni bir dinle....
Ömer: Yasemin çık dedim!
Yasemin: ya ben gerçekten çok özür dilerim. Seni öpmemeliydim.
Ömer: dua et seni kovmadığıma!
Yasemin: ve ben defneden özür dilemek istiyorum.
Ömer şaşırır.
Ömer: Yasemin yine senin planların vardır. Seni bir daha defnenin yanında görürsem seni mahvederim. Anladın mı?
Ömer Yasemini yollar.
Yasemin: bakalım nerdeymis defne hanımın butiği?
Yasemin: derya! Derya!
Derya: efendim yasemin hanım
Yasemin: bana hemen defnenin butiğini buluyorsun.
Derya donakalir.
Yasemin: ne bakıyorsun salak salak? Git çabuk bul bana.
Derya: hemen.
Derya gider.
Yarım saat sonra;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK BENİM SOYADIMDIR! ( DEFÖM)
Romansiki kalbin yolundaki taşlar onları durduruyor. Ama sonra...... Ya da şimdi? Siz onu bana bırakın 😉