my boyfriENEMY

Chapter 9

CHAPTER 9

1 week has past since that ‘awkward date’ na sobrang nakakahiya. 1 week.. it means na 3 days na lang… BIRTHDAY KO NA!!! WAHHHH!!! Buti naman at birthday ko na 3 days from now. I get to spend quality time with my parents again. 12 ako nun nung huling nagsama-sama kami as a whole family, nakakalungkot isipin na sobrang tagal na nung last bonding namin. Naiiyak tuloy ako.

I’m turning sixteen in 3 days, what would it be like if your 16? I got out of bed and went straight to the bathroom. Did my routine and went downstairs. Sinadya ko talaga maging maaga para maabutan ko sila mommy.

“Mom, Dad! Morning!” –ako

“Morning.” –Mom and Dad

Ang aga-aga walang energy? Ano bayan! Bahala sila!

“Uhh… mom, dad. I was wondering, I want to have a massive party on my birthday. Pwede po ba?” –ako

“Your birthday? When is that again?” –dad

Ang sakit nun ah! Anak nga nila ako, pero hanggang dun lang? Sinaktan na nila ako ng sobra, pero pati birthday ko hindi nila alam?! Kahit yun lang sana matandaan nila! KAHIT YUN LANG! Ang sakit!

“Uhh… 3 days from now po…” –ako

“Anong date yun?” –mom

NAKAKAIYAK TALAGA!!!

“A-august 19 po…” –ako

I have a bad feeling for this.

“We can’t honey. We’re going on a business trip for 1 week. It starts tomorrow. But… here’s the good part. You get to spend how many money you want! Isn’t that great?” –mom

Oh yeah I forgot, today is Friday. NAKAKAIYAK LALO! Nakalimutan na nila birthday mo, hindi pa sila pupunta. Ano ‘to? KALIMUTAN?!?!?! Hindi ko na kinaya… nagagalit at nalulungkot na ako!

“MOM, DAD! Kinalimutan niyo na yung birthday ko, hindi pa kayo pupunta! Ang sama niyo namang mga magulang! Anong akala niyo sa akin?! Mukhang pera?! Sa tingin niyo kung bakit ko sinasabi sainyo na gusto ko ng massive na birthday party ay dahil gusto ko sobrang expensive ng party ko?! Ha?! Sabihin niyo sa akin, kung kayo ang nasa pwesto ko, matutuwa ba kayo kung pinagpalit kayo ng magulang niyo sa pera?! Ha?! Wala akong pake kung tayo ang pinakamayaman ngayon! Gusto ko kayo, hindi pera! Mahirap para sa akin eh… sa edad kong ito, kailangan ko ng suporta galing sainyo hindi sa pera niyo! Mas gusto ko ng tao… hindi bagay… masakit kasi eh… sobrang sakit… mahirap pa…”-ako

Umiiyak na pala ako. Hindi ko na kinaya at umalis na ako.

“I have to go, I’m going to be late.” –ako

I just walked to school. Malapit lang naman eh. Hindi ko talaga kaya. Iyak ako ng iyak. Suddenly, may bumusina na kotse, siyempre tumingin ako. Nakita ko ang isang magarang kotse. Bumaba yung bintana sa back seat.

“Are you from Montenegro University?”

“Can’t you see I’m wearing there uniform? Of course!” –ako

Ang tanga naman nito, suot ko na nga yung uniform tatanungin pa ako kung doon ako nag-aaral.

“Thanks for that sarcastic response.”

“You are welcome! ^_^” –ako

“Can I offer you a ride” 

“Nope! I have two feet! Just get lost!” –ako

“Suit yourself ‘cause any minute now it’s going to rain.”

Tumingin ako sa taas. Oo nga, mukhang uulan na. ok lang, hindi naman talaga ako papasok eh. Nilabas ko yung phone ko at sinabihan si MAYA na hindi muna ako papasok. Friday din naman eh.

“It’s okey, I’m not going to school anyway. Just leave, you’re going to be late. And why am I talking to you? You are just someone with a fancy car!” –ako

Bumaba siya sa kotse at lumapit sa akin.

“I’m not just any stranger Dydy.”

Wait! May nag-nickname sa akin nun nung nagpunta kami sa US ah. Sino ulit yun?

“BRIAN?!” –ako

Siya nga ba yun? Gumwapo siya ah! Naks naman.

“Yup!” –Bri

“OH MY GAHD!!!!! AHHHHHH!!!!” –ako

Niyakap ko siya ng mahigpit, sobrang higpit. Si Brian Emmanuel Richardson ay nakilala ko sa isang park sa US when I was 9. Doon kasi kami tumira since I was 8 to 13. Kaya ayun, naging bestfriends kaming dalawa. I usually call him BB back then. And he calls me Dydy. OH MY GOSH! I missed him so much!

“Kelan ka pa bumalik from US?” –ako

“We should get in the car first.” –Bri

“Yah, I guess we should. Hahaha!” –ako

Pumasok na kami sa car niya. Aba! Ang yaman na nang lokong ‘to oh!

“Yaman na natin ah!” –ako

“Sus! Dati pa! mayaman na…” –Bri

Tinignan niya ako ng parang nag-papa-cute.

“…gwapo pa!” –Bri

“Ang kapal mo talaga!” –ako

Ang kapal talaga ng mukha nitong lalaking ito! Sabagay gwapo naman talaga siya…

May aaminin ako, nagkagusto ako kay BB dati, pero hanggang ngayon ata. Chosss lang. siyempre hindi na, siguro. Kasi naman, sa sobrang kagwapuhan, lahat hinahabol siya! Aba! Siya na!

“Dydy, gumanda ka ah! Anong gamot ang nilagay mo sa mukha mo para gumanda ka ng ganyan?” –Bri

“Ang kapal ng mukha mo! Maganda na talaga ako no! I’m born with it!” –ako

“Really? Born with it? Bahala ka!” –bri

Tapos ayun, nagkuwentuhan kami hanggang sa makapunta kami sa isang malaking mansion. Bahay ata nila dito sa Pilipinas. Yaman kasi eh!

“Dydy, may gusto akong sabihin say ngayon at nakita na kita…”-Bri

Bumaba kami ng kotse.

“Ano yun Bri?” –ako

“Matagal tayong nagkahiwalay, kinausap ko na ang parents mo. Sinabi nila sa akin ang relationship niyo ni CLOG.”-Bri

Kilala niya si CLOG?

“…and it’s not turning out well for you two…” –Bri

Parang kinakabahan ako sa sasabihin niya.

“Dy, I like you.” –Bri

“Talaga? Kailan pa?” –ako

Bakit yun yung tanong ko? Pusanggala naman oh!

“HAHAHA!” –Bri

“Hoy Brian huwag mo akong pinaglololoko ah!” –ako

Tumawa ba naman kasi. Ako ba yung nagjojoke o siya?!

“Hindi kita niloloko. Natawa lang ako sa tanong mo.” –Bri

Nakakahiya!

“Matagal na.” –Bri

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Matgal na? na ano? na gusto niya ako? I can feel my cheeks burn. Am I blushing?

“Pasok tayo.” –Bri

Ang awkward shet!