Let Go

thirty-eight

Ella pov:

Dahan kung minulat ang mata ko at inilibot ang paningin sa loob ng kwarto  napansin kung may ilang nurs at si doc. Alam kuna ang ng yari, mukhang naka tulog nanaman ako ng matagal.

"Kumusta na ang pakiramdam mo ija?" Tanong ni doc sa akin

"Ma..buti naman ho.. ilang araw  akong tulog doc..? " tanong ko,habang nililibot parin ang tingin sa loob ng kwarto

"Dalawang araw ija!" Sagot ni doc, *sigh* napa buntong hinga ako,natatakot ako paano kung sa susunod ay hindi na ako magising at tuloyan ng matulog

"May pinuntaha lang siya" sabi ni doc, napansin niya siguro na may hina hanap ako.

Nguimiti ako kay doc, siguro bumili lang ng pagkain alam kasi ni erron na pagkain ang hina hanap ko kapag nagising ako.

Napasin kung bumukas ang pinto, pero hindi ko makita kung sino ang pusok dahil naharangan ni doc ang pintuan.

Naka ngiti ako ng makita ko ang lalaking kanina ko pa hina hanap,siya pala yung pumasok. Nag taka ako dahil lumingon siya sa parte ng pinto na parang suminyas na pwede ng pumasok hangang sa.. gulat na gulat ako ng makita ko sila parang hindi ako maka hinga sa bilis ng tibok ng puso ko, hindiharangan kung sa subrang kaba o takot ang nararamdaman ko.

tiningnan ko si erron na parang  nagtatanong, na anong gina gawa nila dito?

"Ella sorry!  Hindi natin maaaring itago nalamang ang kalagayan mo sa pamailya mo" sabi ni erron, tama nga si erron ayukong umowe sa bahay na wala ng buhay ng hindi ko pa sila nakakasama ayukong dumating ang araw na aalis nalamang akong hindi ko sila nakikita, hindi ko napigilan ang luha ko ng makita si mama.

"M..ma.." mahina kung sabi

"Ella?" Gulat na tanong ni mama,na parang hindi maka maniwa sa nakikita nya dahil sa itsura ko. Sino bang hindi magugulat sa akin halos buto nalang ang katawan ko sa subrang payat

"Dyos ko! Anong ng yari sayong bata ka ha"  sabi ni mama at inakap ako habang umiiyak

"Sorry ma!" Mahina kung sabi,umiiyak parin ito habang naka akap parin

"A..ate" nabaling ang tingin ko kay kyla na umiiyak narin. Kaya ayukong malaman nila ang kalagayan ko dahil mang hihina lamang ako kapag nakikita ko silang umiiyak, ngumiti lamang ako kay kyla.

Nakaramdam ako na parang may kakaiba sa katawan ko, hindi ako maka hinga naalala kung naka yakap pa pala si mama sa akin parang naka dagan siya dahil naka higa ako habang yakap niya. Napansin siguro ni kyla na nahihirapan akong huminga

"Ma! Tamana nayan hindi na maka hinga si ate" sabi ni kyla,kaagad namang kumalas si mama sa pagkakayakap. Pumikit ako at ni relax ang sari,

"Ella anak ayos kalang ba?" Nag aalalang tanong ni mama, ngumiti lang ako at nag tumps up

"Ano bang ng yari sayo at nagka ganito ka, hindi ba ay nasa abroad ka? Kaylan kapa dito sa pilipinas?" Ang daming tanong ni mama, tiningnan ko si doc at erron. Alam na naman nila ang ng yari sa akin si doc na bahalang mag paliwag tungkol sa sakit ko.

****

😢😢 Ang tagal-tagal kung Di nakapag sulat,, dahil sa pbb huhuhu... waahh!!! Comment naman jan,kahit hi pangit lang haha

I just wana thank to all my pellow readers....tika ano yung sinabi ko diko ngets! Kayo ba ngets nyo? Haha see yeah sa next chapt.ng buhay ko iste story ko.. mhuaaaaaaw 😚 sorry baliw na si Ako...bye!bye!