Hayat ne kadar boş ne kadar dolu anlaşılıyordu o ara nefes alamıyordum konuşamıyordum ve tek yaptığım şey gözümden süzülen yaşları hissedip kalbimdeki o acıyı daha fazla hissetmekti düşünemiyordum nefes alamıyordum bıkmıştım herşeyden ama tek bir şeye emindim gözümden süzülen her bir damla beni bana bağlayıp kendimi rahatlatmamı sağlıyordu sanki sanki her o damlanın düşme sesindeki uyum bana sakin olmam gerektiğini her şeyin düzeleceğini söylüyordu ama hayır hiçbir şey düzelmeyecekti hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı hayatımın her saniyesine kadar yaşam akıp gidicekti bir gün bu damlalar gibi kendi ömürçizgimde kum olup kumsala karışıp her kum taneciğinin arasında kaybolacaktı ama tek yapmam gereken şeyi o an anladım işte tek ihtiyacım olan şey sadece bir kişi ve onun desteği ama yanımda olanlar bile yanımda diğilken yalnızken napabilirdimki hiçbirşey yapamazdım tek yapabildiğim şarkımı dinliyip yazımı yazmak ve bana eşlik eden göz yaşlarını hissetmek olacaktı yüzümde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
içimdeki ben
Romanceben benken başka birisinin benim içimdekileri benden almasına izin vermediğim bu hayatta beni buga sokan şizofren bi bakış içinde yaşardım tek. ben ben buna rağmen bi sadistin mazoşisti olmayı onaylarken bile o anki hazzı hayal etmekle geçirdiğim bi...
