Hayata sunduğun gerçekçi hayaller aslında senin iç dünyanın aydınlık veya karanlığıdır bence.
Her insan iyi veya kötü şeyler yapmaksızın acı içinde depresif bir şekilde kendini eritir biter hayalinde.
Hanı derler ya hayat toz pembe diğil diye işte çoğı insanın o pembesi bile soluktur tıpkı aurası gibi.
Bi yıldızın yavaş yavaş enerjisini yitirdiği yada gezegenin kara deliğe dönüşmesi gibidir birazda.
Her insan dışardan mutludur ama amaçsız bir sadistlik yaşarlar içinde.
Her insan duygusuzdur sadece bir kişi çıkmadıkca karşısına.
Ve her insan mazoşisttir kendi sadistini bulamadıkca...
Ve her insan mazoşisttir kendi sadistini bulamadıkca kısmının açıklaması(anlamayanlar için)...
-Mazoşistlik kendisinin olan bi acıyı çekme isteğidir.
-Sadistlik başkasının acı öekmesinden haz duymak onun acı çekmesini sevmek ve başkasına acı çektirmeyi sevmek ondan haz almaktır.
Birbirini tam kavrayan iki anlamdır aslında...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
içimdeki ben
Romansaben benken başka birisinin benim içimdekileri benden almasına izin vermediğim bu hayatta beni buga sokan şizofren bi bakış içinde yaşardım tek. ben ben buna rağmen bi sadistin mazoşisti olmayı onaylarken bile o anki hazzı hayal etmekle geçirdiğim bi...
