My Ex Bestfriend and I

Chapter 1: Memories of Him

Xeiana's POV

*flashback 4 years ago*

"Xei sleepover ako ngayon  sa inyo ha?" sabi ng nakangiting Xander ngunit may kakaiba sa ngiti niyang 'yon. Parang.... may tinatagong hindi ko malaman.

"Bakit naman?"

"Namiss kasi kita eh." he smiled at me and waved as he walked to the corridor.

"7:00 pm. Prepare some movie's ako na ang magdadala sa pagkain ciao." pahabol niyang sabi and walked away.

*timeskip*

"Ma i'm home!"

"Oh anak. Sabi sakin ni Xander mag sleepover daw siya. Naghanda na ako ng hapunan para sa inyo."

"Thank you Ma. Kung nandito na siya paki sabi na nadoon lang ako sa room ko." I kissed her on the cheek at pumunta na ako sa room ko.

Naligo na ako at nagbihis. Pagkatapos ay nagprepare na ako sa tutulugan namin but suddenly two arms are wrapped around my waist and hugged me from behind.

"Xeiii.." sabi ni Xander.

"H-h-hoy... anong ginagawa m-mo?" nauutal kong sabi. Naku ang lalaking 'to masasapak ko 'to eh.

"Bakit? Bawal bang yumakap sa bestfriend kong panget?" tumingin siya sakin ng nakakalokong ngiti at kumalas na siya sa yakap.

"Look who's talking" nag roll eyes nalang ako sakanya at pumunta na sa dining para kumain ng hapunan.

*timeskip again :'>*

Nandito na kami sa room ko at nanood kami ng Barbie. Bakit ba eh paborito ko  to kaya napilit siyang manood kahit ayaw niya. He rested his head on my lap and looked at me like he's gonna say something.

"Xei..."  mahina niyang sabi.

"Oh? Bakit?"  bakit ba kinakabahan ako sa sasabihin niya?

"May sasabihin ako...Xei...wag kang magalit ha? Forever bestfriends pa rin tayo after sa sasabihin ko?"  malungkot niyang sabi. Kanina ko pa napapansin 'to kaya mahalaga siguro ang sasabihin niya. Tumango nalang ako at nilalaro ang buhok niya.

"Sorry..p-pero aalis n-na ako...malayo di-dito..."

Natigilan ako at matagal na process sa utak ko 'yung mga sinabi niya. May pinunasan siya sa mukha ko. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

"Shh... wag kanang umiyak please masakit makita yung taong mahal ko na nasasaktan dahil sakin. Tahan na."

"B-bakit ka aalis?"

"Ayaw ko talagang umalis ngunit sabi ng Mom ko na magandang offer daw yun para sa amin at sa future ko. Sorry talaga Xei... I promise babalikan kita."

"Bakit hindi nalang dito! Sabi mo walang iwanan Xan! Sabi mo hindi tayo maghihiwalay sa isa't-isa!"

Then that hit me. The saying 'Promises are meant to be broken' ay totoo talaga. Masakit isipin na nagtiwala ka sa isang taong akala mo ay hindi ka iiwanan pero bibitawan ka pala talaga.

"Pack your things and get out."  hindi ko na kayang makita pa si Xander. Hindi ako makapaniwalang iiwanan niya talaga ako ngayon.

"Pero Xei..."

"I SAID GET OUT! KAILANGAN KO PA BANG ULITIN ANG SINABI KO?"  sa puntong ito I really wan't to cry but I held it because I want to be strong. I want to prove him that i'm okay without him by my side.

Nagligpit na siya sa kanyang mga gamit at paalis na ngunit lumingon siya sa side ko pero umiwas ako.

"Bye Xei...."

Wala na si Xander.... iiwan na ako ng bestfriend ko... kakayanin ko 'to... dapat kakayanin ko na wala siya sa tabi ko. Umalis na siya ng tuluyan at hindi ko na nakayanan at umiyak nalang ako ng umiyak hanggang napagod na ako at natulog.

"Goodbye Xander..."

-------------------------------------------

A/N

WHOOOO NATAPOS NA AKO SA CHAP 1 HAHAHHAA. Baka hindi ako masyadong maka update this week kasi marami akong gagawin sa school sorry po ㅠㅠ