Şu karanlık aydınlık olacak
Şu lacivert masmavi
Şu ay, böyle güzel parlamacak bi daha
Şu gece de, senin gözlerinde
Sende bu kadar gülme
Dünya seni de anlamayacak
Sende anlamıyorsun ki zaten
Yaşıyorsun öyle nefes vere vere
Ağlama da, sus yeter, olan olmuş
Kalp yine sızlayıp durmuş
Ardında buruk bir iz, acıyan hatıralar mı bu bana bakan..
Şu kuşlara o kadar içli içli bakmasana
Seni kanatları altına alıp kollamayacak nede olsa
Sevme öyle her insanım ben diyeni
İnsan olan belli eder dimi kendini
İnsanlık öldü diyip de de küsme
İnsana ayıp olmasın değil mi
İnsan ebediyen hep böle
Gel git akıllı, bi öyle bi böyle olacaktır..
Sakın da, Öyle ahkam falan kesme bana
Sen hep sessizi oynardın
Yalan konuşamazdın dilin bilmez ne de olsa
Allahtan korkar kuldan utanırdın
Sevdiğinide yansıtamazdın kolay kolay kimseye
Korkudan endiseden usanıp
Ölmeyi çare sanırdın..
Sus tabi, isine gelir susmalar
Çene kuvvetli degil ki
Tabi susacaktın
Saklanır da kaçarsın yine
Bi in bir köşeye
Yerin yedi kat dibine..
Ama lütfen aş artık
ördüğün tüm ağları
Yakışmaz sana bi saatten sonra
Kabukları kavlayıp kavlayıp yarayı kanatmak
Üzülme kimse çektirdiğini çekmeden gitmez şu dünyadan
Senide bir gün anlayacaklar
Ama vakit geçmiş olacak
Şu geceler hep mi hüzün hep mi girdap sana
Sende biraz mutluluğu yakala
Sarıl tutun hayata.
Zaman nede olsa ilaç tüm yaralara..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SATIRLARI OLAN ŞAİR
PoetrySiir yazmak için sair mi olmalı? okuyup hissetsek de yazmasak mı? konuşarak paylaşarak olmaz mıydı illa ask' ı süsleyip püsleyip herkese mi anlatmalı içinde yaşasan olmaz mı? illa herkes duymalı mı? özel olan ne kaldı. kalan sağlar da mı yorulduk ? ...
