-Οκευ εσυ τώρα γιατί θυμωσες;!
-Γιατί νόμιζα ότι κάτι είχαμε Φιλιππακο.. Που να ξέρω ότι κάθε φορά που με επιανες και με φιλαγες ήταν απλα για να περάσεις την ώρα σου; Νόμιζα πως ήμουν μοναδική για σένα.. αλλα απο ότι φαίνεται έκανα λάθος..
-Δεν έ...
Είμαι στο nuvo και περιμένω τον Παναγιώτη τον ξάδερφό μου..
Ειναι 20 χρόνων και σπουδάζει Ιατρική στη Θεσσαλονίκη..
-Εππ ξαδεφουλα τί κανεις? άκουσα τη φωνή του και γύρισα να τον αντικρύσω.
-Καλά Παναγιώτη Εσύ? τον ρωτάω πίσω και Αφού σηκώνομαι από την καρέκλα μου τον αγκαλιάζω.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
-Καλά είμαι.. Πως πάει το σχολείο?
-Μια χαρά.. εσένα το πανεπιστήμιο?
-Τέλεια! απαντάει χαμογελαστός.
-Καμια κοπέλα παιζει? τον ρωτάω ξανά.
-Εεε βασικά μου αρέσει μια κοπέλα από το πανεπιστήμιο αλλά από ότι φαίνεται είναι αλλού.. Εσύ πως τα πας με τον Νεκταριο? Ακόμα να μου τον γνωρίσεις ξαδερφουλα!! Πότε θα γνωρίσω το αγόρι σου επιτέλους?!
Στο άκουσμα αυτού του ονόματος πάγωσα για λίγο..
-Εμμμ βασικά.. Με τον Νεκτάριο έχουμε χωρίσει..
-Τι?! Γιατι?! ρωτάει σοκαρισμένος.
-Γιατί έκανα μια μαλακια, λέω άτονα και κοιτάζω για λίγο το τραπέζι.
-Ωχχχ.. τι έκανες?
-Είχα μεθύσει και...πηγα με άλλον..
-Με δουλεύεις τώρα Έτσι?! ρωτάει με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό το στόμα.
-Καθόλου.. Δυστυχώς..
-Αμάν ρε Αλεξια! Τεσπα ας πούμε για κάτι άλλο..
***
-Και ρε μαλακα πήγε και πάτησε ακριβώς πάνω στην μπανανοφλουδα και έφυγε πίσω, λέει ο Παναγιώτης και οι δύο μας γελάμε γελάμε με την ψυχή μας..
Μου διηγείται ιστορίες από το πανεπιστήμιο και πραγματικά κλαίω από τα γέλια..
-Μάλιστα, λέω Μόλις ηρεμώ λίγο..
-Ναι..
-Στρατό? Πότε πας? ρωτάω και με κοιτάει σαν να ειδε εξωγήινο..
