Karanlıktı.Ama ben karanlıktan çıkmak istemiyordum.Burada acizce ölümü beklemek hatta nefesimi onun için tutmak istiyordum.Bu kocaman ıssız diyarda karmakarışık kafamla bekliyordum.Ama kimilerinin uzay diye nitelendirdiği kimilerinin tanrıyla,Allahla,kutsal ruhla özleştirdiği yere gitmek o kadar kolay değildi.Herkes altın vuruşu o kadar kolay yapamıyordu.Benim gibiler ise hiç yapamıyordu.Üşüyordum,ama zaten ben hep üşürdüm.Ağustos sıcağında da buz gibiydi ellerim.Ayaklarım banyodaki sıcak suyun içinde bile üşürdü.Korktuğunda başkalarına sığınmak yerine ıslıkla kendini yatıştıran,nefesiyle benliğini susturan bir çocukluktan sonra burada ölümü beklemek ürkütücü sayılmazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Astromen
عاطفيةBen ise herşeye hep aşkla bağlandım,havaya da,suya da,kitaplara da,çiçeklere de,çikolatalara da...tahmin edemeyeceğim kadar çok şeye.Kitap bitti, çiçek soldu,köpeğim öldü.en katran siyahı da aşkla sevdim, en uçuk maviyi de.
