Astromen

0.1

Peri kızlarının,prenseslerin olduğu bir yerde ölmeyi seçmiştim. Çünkü böyle bir ölüm anımsatmazdı beni.Gitti derlerdi.Kurtuldu derlerdi ama unuturlardı.Boğaz köprüsünden dini için kurban edilen kızcağız bile iki günde unutulmuştu.O vakit, bir saat bile sürmezdi unutulması.Bedenimi bir yığın karmaşada uykuya teslim ediyordum.Uyanmamayı dileyerek.
Işığın gözüme verdiği rahatsızlıkla gözlerimi araladım.Tarçınlı sıcak şarap kokuyordu.Ağzımdaki acı metalimsi tada rağmen geçen yıl başındaki sıcak şarabın tadının yumuşaklığını boğazımda hissettim.Başım feci şekilde ağırıyordu."Sonunda" dedi yüzüme bakan,kim olduğunu bilmediğim adam."Sonunda,uyanabildin" ne zamandır buradayım,burası neresiydi bilmiyordum.Tek bildiğim oradan ancak cesedimin çıkacağıydı.Ama şu anki künt baş ağrısı hayatta oluşumu bana sertçe anımsatıyordu.Konuşmak için ağzımı açtığımda ses tellerimin çalışabileceğini ummuştum.Yavaşça bir inilti gibi çıktı sesim.Yeni doğmuş kedi yavrusunun iniltisi gibi.Elindeki sıcak şarabı bana uzattı."Biraz iç,çok susuz kaldın,açılırsın" sıcak şaraptan aldığım bir yudumu büyükçe bir yudum daha takip etti.Şaşkınca beni izliyordu.Şöminedeki ateşin bitişiğindeki testiyi yavaşça eline aldı."Biraz daha ister misin?" diye sordu.Başımı evet anlamında salladım,elimdeki bardağı doldururken onu izliyordum.Çok yakışıklı sayılmazdı,hatta yakışıklı bile değildi.Ancak kirpikleri tüm evrenin en güzel kirpikleriydi.Benim gibi kirpik yoksunu bir kızın 800 lirasına mal olacak kadar güzellerdi.Doldurduğu bardağı bana uzattı ve konuşmaya başladı."Seni şömine için odun toplamaya çıktığımda buldum,bulduk" dedi köpeğinin başını okşarken sonra devam etti " Donmak üzereydin,nefesin kesik kesikti ve nabzın hissedilmiyordu nerdeyse" suçlayıcı bakışlarını bana yollarken sertçe devam etti "Derdin ne senin,canına mı susadın,ya bulmasaydık seni.Yaban  domuzları leşini bile bırakmazdı bu mevsimde."elimdeki sıcak şaraptan küçük bir yudum aldım.Cidden derdim neydi benim?Derdim koca dünyadaki sessiz çığlıklarımdı.Ama ona bunu söyleyemezdim."Özür dilerim" dedim iyice doğrularak,"Sadece gezmek istemiştim" yalanımın anlaşılmaması için dua ederken tek elimi kıvırcık saçlarımın arasına geçiştirdim."Gecenin bir yarısı,hiç mi korkmadın"içimden derin bir oh çektim."Ben korkmam ki"dedim cesurca.Şaşkın bir ifadeyle bana bakarken elini saçımdan kurtarıp ona doğru uzattım "Peri" dedim sesimin  sevecen çıkmasına  çabalayarak."Arda" dedi kafasını ateşe çevirmeden önce.Anlamsız bulmuştu bu hareketimi belliki.Yük olmaya niyetim yoktu.Yarım saatlik mesafede havuzlu bir villam,hizmetçilerim vardı.Kulübesine sığındığım bu yabancıya daha fazla yük olmayacaktım.Üzerimdeki battaniye ve yorgandan kurtulup ayaklarımı aşağıya uzattım."Ben gideyim" diye mırıldandım."Tamam" dedi istifini bozmadan.Ayağa kalkıp iki adım atmamla karanlığa teslim olmam bir oldu.
Gözlerimi araladığımda bu kez daha da beter hissediyordum.Sanki vücudum mıhlanmıştı.Etrafta kimse gözükmüyordu.Bir süre dinlenip doğruldum yattığım yerde.Şöminedeki odunlar yeni yerleştirilmişti.O sırada kapı açıldı."Lila geç kızım" diye söylendi yabancı."Biliyorum acıktın,şimdi hazırlayacağım" konuşmaya devam ederken bir kaç tıkırtı ve kapı kapanmasını duydum. "Peri kızı uyanmış" dedi ukala bir şekilde."Özür dilerim" diye geveledim ağzımın içinde."Acıktın mı?" ne diyeceğini bilemeden mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere gitti elinde tepsiyle geri döndü.Kucağıma sertçe koyup ateşin karşısına oturdu."Güç toplaman lazım,yarın İstanbul'a döneceğim.Seni burada bırakamam" çok meraklıydım kulübene diyecekken sustum.Sürreyya Sultanın zorla içirdiği turuncu çorbadan bu sefer bilinçli kaşıklar aldım.Zengin bir ailenin,kolejden çıkma Boğaziçi İşletme mezunu kızı olmak,mutlu olmama yetmemişti.Ama şu an bu kulübede ölümün sahiplenmediği karanlığında kaderime teslim olmaya hazırlanıyordum."Masal anlatmam bittiyse gerçeği anlatmanı bekliyorum." sertçe çıkıştı,atladığı birşey vardı masallar mutlu sonla biterdi.