ตอนที่4 หายนะและ..ชายปริศนา

253 9 0
                                    

วันนี้มันเป็นวันอะไร วันเปิดเทอมวันแรกที่ฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ โถ่ ให้ตายเถอะ ถ้าแม่ฉันรู้แม่เอาฉันตายแน่ๆ

ฟาร์ม: พวกแกเป็นอะไรกันไปหมด นี่เราเป็นเพื่อนกันนะ เลิกกัดกันแขวะกันงับกับสักที ฉันถามจริงๆนะ ไม่เบื่อมั้งหรอ เถียงกันแบบนี้หน่ะ พอกันที ฉัน..ไม่ไหวแล้ว ถ้าพวกแกยังไม่เลิกเป็นแบบนี้ ฉันจะให้อาจารย์ปกครองมาลากตัวแกไปเข้าห้องปกครอง
ดรีม: หึ ฉันหน่ะ ไม่กลัวหรอก คุณลุงฉันช่วยได้อยู่ละ  แต่แก..หึน่าสมเพช ยัยวาแกมีอะไรดีมั้งวะ
นาวา: ถึงฉันจะไม่รู้จักคนใหญ่คนโตอะไร แต่อย่างน้อย ฉัน...ก็ไม่เอาสันดานสัตว์ต่ำๆมาใช้แบบแกหรอกยัยดรีม!!!!!
ดรีม: อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
นาวา: เอาเลยสิ กรี๊ดเลยเอาเลย เรียกร้องความสนใจไปเลยสิ อย่าหยุดนะ เอาเลย นังน่าสมเพช!!!
ซิม: นิน แกเอานาวาออกไปก่อน เดี๋ยวก็ได้เข้าห้องปกครองกันพอดี
นิน: วา แกออกมาก่อนนะ
นาวา: ปล่อยฉัน!!!! ฉันจะยืนดูความน่าสมเพชของมัน
ดรีม:อีวรนุชวา!!!(วรนุชเป็นคำหยาบคายนะค่ะแปลว่า ตัวเงินตัวทอง^^ ) ///เพี้ยยยยยย

งึ้ยยย ฉันหลับตาปี๋ เพราะเสียวหน้าสวยๆจะได้ประทับรอยมือ แต่ เอ๊ะ ทำไมฉันไม่เจ็บทั้งๆที มีเสียงกระทบกับหน้าดังเพี้ย...โอ้ววววววเทพบุตรชัดๆ หนุ่มที่ไหนเนี่ย งามงามแท้งามมมม งานค่าาา

หนุ่มปริศนา: หยุดสักทีเถอะ นี่เปิดเทอมวันแรกนะเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ฉันจะเอาะวกเธอเข้าห้องปกครองให้หมดทุกคนเลย...!!!!

Love Here รักนี้ขอนานๆWhere stories live. Discover now