ตอนที่ 7 ห่วง

221 7 0
                                    

นาวา: เบน อย่าเป็นไรนะเบน เบน...😵

เสียงล้อของรถเข็นโรงพยาบาลบวกกับเสียงฉันที่พยายามเรียกให้เป็นลืมตาตลอด

เบน: นา...วา
นาวา: เบน...

นะ..นายจับมือฉันทำไม?....

เปรม: ไงละมึง เป็นไงบ้างวะ
เบน: ไม่เป็นไรมากเว้ย เจ็บๆหัวอยู่นิดๆ
ปริม: หายไวๆนะเว้ย ไอ้พี่ชายยยยย
เบน: เออๆ แล้ววาละ
เปรม: นู้น😑
เบน: 😊👉😐👉 😑
ปริม: 😑 ยัยนี่คงยังไม่หายตกใจสินะ -.-

ครอก ฟี่~~~  ครอก ฟี่~~~

เกมส์: เดี๋ยวปลุกให้ๆ
เบน: ไม่ต้องก็ได้
เกมส์ อยาก ปลุก!!!
เบน: งืม=.=
เกมส์: แมง มุม!!!!!!!!

จ๊ากกกกกกกกกกกกกแกกกกกกกกกกก

เบน: ฮ่าฮ่าฮ่าาาา ยัยนี่กลัวแมงมุมหรอเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า
นาวา: อะไรกันยะ!!!
นิน: จะบอกว่า พวกฉันจะออกไปหาไรกินแกอะ อยู่ดูแลพี่เบนด้วย
นาวา: อ้าว แล้ว....
เปรม: พวกเราจะไปด้วยหน่ะ ในฐานะที่เบนช่วยเธอ เธอก็ทดแทนโดยการ..
เบน: ดูแลฉันจนกว่าฉันจะหาย
ปริม: เบนแต่..
เบน: ตกลงตามนั้น
นาวา: ก็ได้😧
เบน: ดีมาก😊

ปริม: แกจะเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปแล้วนะ...

Love Here รักนี้ขอนานๆWhere stories live. Discover now