Με λένε Τομ . Το ξέρω κλασσικό όνομα για ένα αγόρι . Σήμερα θα ήθελα να σας πω μία ιστορία . Μία ιστορία για εμένα και τα άστρα .
Ήμουν μόλις δέκα όταν σταμάτησα να ρωτάω την μητέρα μου που είχε πάει ο μπαμπάς . Είχα βαρεθεί την ίδια απάντηση . -Δεν ξέρω . Η μητέρα μου προσπαθούσε να είναι ήρεμη και να με φροντίζει . Τις περισσότερες φορές δεν το κατάφερνε . Κάθε βράδυ ξεσπούσε σε κλάματα με ένα μπουκάλι ουίσκι στην αγκαλιά της . Το πρωί πια είχα μάθει μόνος μου να κάνω το πρωινό, ώστε να μην την ξυπνάω από τον ύπνο της στο καναπέ του σαλονιού μας . Στο σχολείο δεν ήμουν καλός μαθητής καθώς την ώρα της παράδοσης εγώ πάντα θα ζωγράφιζα κάτι . Το μεσημέρι περνούσα πάντα από μια κρυψώνα που είχα ανακαλύψει στο δάσος και καθόμουν κάτω από την σκιά της βελανιδιάς .Όταν γύριζα σπίτι η μητέρα , μου είχε ακουμπισμένο ένα δίσκο με κατεψυγμένο φαγητό που είχε μπει στο φούρνο μικροκυμμάτων και εκείνη κοιμόταν πια στο κρεβάτι της . Το απόγευμα περνούσε με τηλεόραση και με μουσική . Όποτε είχαμε ηλεκτρικό . Το βράδυ πάντα πριν κοιμηθώ κοίταζα τον ουρανό και προσευχόμουν , κάποια μέρα να γυρίσει ο πατέρας μου και η μητέρα μου να μην κοιμάται άλλο μόνη της !
Ήταν βράδυ Αυγούστου όταν στριφογύριζα στο κρεβάτι . Σηκώθηκα και άναψα ένα κερί που είχα στο κομοδίνο μου μαζί με ένα σπιρτόκουτο . Έκατσα μπροστά από το παράθυρο . Είχε ξαστεριά και τα αστέρια έλαμπαν τόσο πολύ σαν μου χαμογελούσαν.
Άνοιξα την πόρτα μου και σιγά σιγά βγήκα , κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο της μαμάς μου . Σήμερα είχε κοιμηθεί στο κρεβάτι της αγκαλιά με το αρκουδάκι που είχα όταν ήμουν πέντε . Ξαναγύρισα στο δωμάτιό μου και άρχισα να ντύνομαι . Πήρα μαζί το σακίδιό μου . Μέσα είχα σοκολάτα φακό και ένα κόμικ .Κατέβηκα τη σκάλα αθόρυβα και έκλεισα την εξώπορτα όσο πιο ήρεμα μπορούσα . Θα επέστρεφα πριν η μαμά ξυπνούσε . Το ρολόι χειρός μου έδειχνε ότι ήταν πέντε το πρωί . Ο ήλιος δεν είχε φανεί ακόμη . Ο δρόμος ήταν άδειος και δεν ακουγόταν τίποτα . Χωρίς να το σκεφτώ περπάτησα γοργά προς το δρομάκι που κατέληγε στη κρυψώνα μου . Έβγαλα το φακό .Δεν φοβούμουν το σκοτάδι , όπως και ότι έκρυβε μέσα του . Πάνω σε ένα κλαδί μία κουκουβάγια με κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια . Έριξα αλλού το φως για να μην την ενοχλήσω άλλο. Έφτασα στη πολυαγαπημένη βελανιδιά μου . Ακούμπησα το σακίδιό μου στις μεγάλες ρίζες της και ξάπλωσα στο γρασίδι ανάσκελα . Τα αστέρια γίνονταν περισσότερα . Καλύτερα είχε περισσότερη παρέα . Έβγαλα τη σοκολάτα .
