MARILYNLE BİN GECE

2. BÖLÜM

"GERİ GERİ"

    Sahne bitti, Marilyn gitti. Bana o kadar yakındı ki... Yanındaki kadın, onun menajeri gibi bir şey olduğunu düşünüyorum, onunla beraber kalacağı odaya gittiler. Önümden geçti ama beni görmedi.

    Sahnede ayrı bir mükemmel. İnsanın baktıkça bakası geliyor. Şarkı söylerken sorun olmuyor. Diyaloglara geçince iş bozuluyor. Hatırlayamıyor. Hatırlayamayınca çok tatlı oluyor.

    "Hey, Mers. Gel de seni bir otele yerleştirelim. " adımı böyle telaffuz ediyordu.

"Tamam. Şey, buraya yakın olsa olur mu? "

"Dostum, bildiğim kadarıyla buraya yakın çoğu otelin tutacak odası kalmamıştır. Yine de şansımızı denemekte fayda var. Eğer olmazsa evim buraya çok yakın olmasa da yakın. Beraber kalırız. Fazladan bir odam var. Ayrıca ev büyük. Ben de sıkılıyordum. "

    Sıkılmışçasına omuz silkince gülümsedim. Rahat etmem için epeyce uğraşıyordu. Bunu göz ardı etmek mümkün değil.

    "Tamam, Daniel. Oteli boşver, seninle kalmak istiyorum. Hem böylece birbirimizi daha iyi tanımış oluruz. "

"Nasıl istersen Mers. Rahatsız olursan seni bir otele yerleştiririz. Merak etme, buraya yakın bir otele tabii ki. " güldü. Ben de ona gülümsedim.

"Hadi gidelim. " dediğinde ona bir dakika anlamında bir işaret verdim.

    Setteki koridorları hızlı hızlı dolaşırken gözüm Marilyn' i arıyordu. O sarı saçlarını.

    Kostüm odası zannetiğim bir odaya girdim. Neden buraya geldiğimi bilmiyordum. Burada ne aradı ki? Sonuçta sahnelerin çekimi bugünlük son bulmuştu.

    Odanın çoğu yeri dağınıktı. Yan tarafındaki askılıklarda peruklar, olması gereken yerler yerine döşemelerin üstündeydi. Kostümler oraya buraya atılmış, her şeyin üstündeydi.

    Gözüm aynalı masaya kaydı. Bu odadaki tek düzenli şey oydu sanırım. Masadaki makyaj malzemeleri düzenli bir şekilde yerleştirilmişti. Aynanın etrafını saran ışıklar yanıp sönüyordu. Fazla parlak değillerdi ama oturanın yüzünü gösterirdi. Sonra gözlerim aynanın en alt tarafına kaydı. Onu nasıl görmemiştim? Orada kırmızı bir rujla sabitlenmiş dudak lekesi vardı. Altında da kırmızı renk rujla Marilyn Monroe yazıyordu. Hiç şaşırmamıştım. Tek düzenli şeye damgasını vurmuştu. Mükemmelce.

    "Burada ne arıyorsunuz? "

Kafamı gelen sese çevirdim. Marilyn' in yanında bekçisi gibi duran kadındı bu.

    "Şey, ben odaları karıştırmışım. Aslında lavaboya gidecektim. " dedikten sonra yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirdim.

"Pekala, dediğiniz gibi olsun. Şimdi lütfen çıkarsanız Bayan Monroe' nun unuttuğu bronşu bulmalıyım. "

"İsterseniz yardım edeyim. "

"Lavabo koridorun sonundaki kapıda. "

Anladım der gibi kafa sallayıp odadan çıktım. Arkamdan kapıyı kapattı. Zaten ben de meraklı değildim bronşu aramaya. Zalım kadın.

    Kapının önünden ayrılıp geldiğim koridordan geri gittim. Çok geçmden Daniella karşılaştım. Belli ki gelmeyince aramaya çıkmıştı. Beni görünce yüzüne bir gülümseme yerleştirip yanıma geldi.

    "Dostum, seni aramadığım yer kalmadı. Bir şey oldu sandım. Bir daha beni korkutma olur mu? " bu dediğine gülümseyip hızla kafamı yukarı aşağı salladım.