The contract

006

Ik kijk op van mijn laptop als ik de deurbel hoor gaan, ik kijk even in het hoekje van mijn scherm om te zien hoe laat het is, 17:11. Met tegenzin loop ik naar de deur en open hem, ik zie een glimlachende vrouw met een papierenzak voor me staan. 'Lisa Mulder?' Ik knik terwijl ik nieuwsgierig naar de zak kijk. 'Alstublieft' met die woorden en een glimlach draait de vrouw zich weer om. Ik zie haar naar een witte auto lopen waar op de zijkant Amsterdam Staring Apotheek. Voorzichtig sluit ik de deur en zet de zak op mijn bureau. Het geknisper van de tas zorgt er voor dat mijn hamster zijn oogjes opent en nieuwsgierig door haar kooitje richting de zak loopt. Haar oogjes knipperen even en ze gaat op haar achterpootjes zitten. Ik open de zak en kijk naar de inhoud, er zitten twee roze doosjes in die ik eruit laat rollen door de zak om te draaien. Ik pak een van de twee doosjes op en lees de verpakking. Mevr. L. Mulder. Diamantstraat 33 Amsterdam. 1 maal per dag 1 tablet gedurende 3 weken, daarna 1 week stoppen. Ongelovig laat ik het doosje weer op de tafel vallen en ga op mijn bureaustoel zitten. Er is maar een iemand die me dit gestuurd kan hebben, ik veeg met een snelle armbeweging de twee doosjes en de zak van mijn bureau en laat me achterover op de stoel zakken. Ik zit er diep in. 'Wat moet ik nou doen, Wollie?' de hamster draait zich naar me om en kijkt me aan met haar zwarte kraaloogjes. Ze trippelt mijn richting op en laat een hoge piep horen, een klein glimlachje vormt zich om mijn lippen als ik het kooitje open en Wollie uit het kooitje pak. Ik geef haar een voorzichtig kusje op haar kleine kopje en houd haar stevig vast. Zonder dat ik het door heb glijd er een traan van frustratie over mijn wang.

Als ik weer een beetje bijgekomen ben van de schrik raap ik beide doosjes op en leg ze op de plank boven mijn bureau. De klok heeft inmiddels zes uur aangeslagen en ik zet een muziekje op voordat ik in de weer ga met mijn avondeten. Zacht neurie ik mee op de melodie van het liedje, ik wieg heen en weer op de klanken. Ik bak mijn gehakt bruin en gooi er vervolgens paprika en ene uitje bij. Dit roer ik met een opscheplepel door elkaar, met een gil van schrik laat ik hem in de wokpan vallen. Ik voel twee koude vingers in mijn nek en voel mezelf verstijven. 'Goedenavond schoonheid'. Ik voel zijn natte lippen in mijn nek en adem even diep in. 'U laat me schrikken!' Ik draai me om en worstel me uit zijn greep. Hij kijkt me intimiderend aan. 'Je moet je deur wel op slot doen Lisa, ik kon zo naar binnen komen.' Hij schudt met zijn hoofd en beweegt zijn vinger afkeurend heen en weer. 'Wat zou als er iemand binnen zou komen die het niet zo goed met je voor heeft als ik.' Ik draai me om en probeer een sarcastisch lachje in te slikken. Mompelend zeg ik 'Alsof jij het zo goed met me voor hebt.' Ervan overtuigd dat hij het niet heeft gehoord draai ik me weer naar hem om zodra ik mijn gehakt en groente weer heb omgeschept. 'Denk erom wat je zegt Lisa.' Met die woorden loopt hij naar de bank ploft hierop neer en doet zijn schoenen uit. 'Wat bent u van plan?' angstig kijk ik naar hem terwijl hij het zichzelf comfortabel maakt. 'De nacht in jouw bed doorbrengen beviel me wel.' Hij kijkt met twinkelende ogen naar mijn bed en daarna weer naar mij. 'Ik ging ervan uit dat ik wel een hapje mee kon eten.' Natuurlijk waarom niet!? Ik kijk hem kwaad aan. Hij loopt met grote passen door mijn kamer en doet alsof hij de kamer bezit. 'Zal ik de tafel dan maar klaar maken?' Ik haal mijn schouders omhoog alsof het me allemaal niet uitmaakt. Hij komt dichtbij me staan en moet natuurlijk net in het kastje boven me zijn. Ik voel zijn lichaam tegen me aandrukken terwijl hij de borden uit de kast pakt. Hij drukt zijn neus in mijn haar en zegt: 'Ruikt lekker.' Ik weet niet of hij het over het eten heeft of over mijn haar. Als ik de pan optil en er mee naar mijn kleine tafeltje wil lopen zie ik dat hij naar de plank boven mijn bureau kijkt. 'Je hebt het dus ontvangen?' Hij glijdt met zijn handen over het roze doosje, pakt hem van de plank en opent hem. Met grote ogen kijk ik toe hoe hij een klein tabletje uit de strip drukt. Hij legt hem midden op mijn bord en neemt de pan van me over. 'Dit gaat te ver!'zeg ik woest terwijl ik naar het haast onzichtbare pilletje op mijn bord wijs. Hij wenkt me en wrijft over zijn bovenbenen. 'Kom eens hier' zijn donkere ogen dwingen me naar hem toe te lopen. Wat ongemakkelijk laat ik me neerzakken op zijn schoot. 'Weet je wat pas te ver zal gaan Lisa?' hij glijdt met zijn handen over mijn bovenbenen, ze vervolgen hun weg naar boven. 'Dat we over negen maanden opgescheept zitten met een kleine Lisa, of Maurits.' Hij streelt langs de rand van mijn broek en laat zijn hand onder mijn shirtje glijden. Zacht aait hij mijn buik en tekent met een vinger een cirkeltje om mijn navel. Maurits dus, een naam voor een verwende rotzak. Ik pak zijn hand haal hem van mijn buik en sta dan op. Snel ga ik op de stoel tegenover hem zitten en kijk naar mijn bord. 'Je bent een erg moeilijk meisje.' Het is meer een constatering voor hem zelf dan een opmerking voor mij. Hij staat op en gaat dominant dicht bij me staan, hij tilt mijn kin omhoog en kijkt me diep in de ogen. Hij knijpt zachtjes in mijn kin zodat mijn mond een stukje open gaat, hij pakt het witte pilletje van mijn bord en laat hem in mijn mond vallen. Ik verslik me haast als hij mijn keel in schiet, ik hoest even en pak het glas aan dat hij behulpzaam onder mijn neus schuift. Dankbaar neem ik een paar slokken. 'Dan is dat ook weer geregeld' Hij gaat weer op zijn stoel zitten pakt de lepel en schept het eten op. 'Eetsmakelijk!' met die woorden pakt hij zijn mes en vork en valt aan op het eten wat op zijn bord ligt. Ik kijk naar het prakje op mijn bord, pak met tegenzin mijn vork prik er een stukje gehakt op en laat het in mijn mond verdwijnen.