Hastaneden cikali 2 saat oluyordu.onunla ilk tanistigimiz yere gittik dondurma yedik.cok tatli,sevecen,iyikalpli bir cocuk.beraber dondurma yerken
"Sen o gun niye cok agladin sena cok uzuldum"dedi."ailemi 2 yil once trafik kazasinda kaybettim o kaza aklima gelince agliyorum o gunde aklima geldi annemin o bagrisi babamin frene aniden basip cikan o ses aklima gelince dayanamayip agliyorum onlari cook ozluyorum kivanc" dedim bana sarildi ilk defa sariliyorduk,sanku kalbim gogus kafesimi delip firlayacakmis gibi hissediyordum.Biraz yurumeye basladik sahile indik cok romantikti.yolda giderken gul satan bir abla gorduk.Bana gul aldi hemde kirmizi gul "o kadar agladin birazda gul"dedi "tesekkur ederim kivanc"dedim.-o gulu omrum boyunca sakliyacagim-"seni evine birakayim Nehir yorulduk artik hastane falan yorulmussundur seni evine gotureyim sicak bir corba yapip giderim ben"dedi.Heyecandan ne diyecegimi bilmiyordum acaba o da beni seviyor mu? Diye dusunurken tip tip suratima bakarken bu dusuncelerden uzaklastim "tesekkur ederim zahmet etme istersen ben yaparim" dedim " estagfurullah ne zahmeti sacmalama senin icin her seyi yaparim"dedi ne diyecegimi bilmiyordum kalbim yerinden firlayacakti.
Eve geldik anahtari kapi deligine sokmamla birlikte ikimizde donakaldik.Boyle bir sey nasil olurdu.
