CHAPTER ONE
Narra POV
Grabe. Ang saya ko ngayon.
Pauwi nako sa bahay namin,galing kase akong school.
Sinabi kasi sakin na kasama ako sa cumlaude sa graduation. O diba! ^_________^
Dati kase nung elem at high school ako,average student lang ang talino ko. Pero ngayon,waaaaaaaaaaaaah!! ^o^
Nga pala,di pa ko nagpapakilala sa inyo. I’m Narra Monteverde. Anak ako ni Rachel Monteverde at Arnold Monteverde. Hahaha. Corny I know. ^___^ Gusto nyo bang malaman kung ano itchura ko? Hmm.. Naka salamin ako,tapos yung buhok ko abot bewang pero naka ponytail naman. Pwde na yan. Basta in short,panget ako.
Pagpasok ko sa gate namen,napansin ko and Ford Expedition ni Daddy.
Andito si Daddy?!! O______O
Bihira lang kase sya umuwi kasi super busy nya sa trabaho kaya excited nakong makita sya.
Lalo na,good news dala ko.
Tumakbo ako papasok ng bahay,malalakas na boses ang narinig ko bago ako pumasok ng pintuan.
“Rachel! Let’s talk about this!” boses ni Daddy yun ah?!
“I’ve had it Arnold! For twenty years ang lahat ng attention ko na sayo na! I gave up my life,my career and even my friends just for you! I slaved for you. Tagaluto,tagalaba,tagahain ng pagkain, I tried to be the best wife I can be! But I can’t do this anymore!” umiiyak si Mamy?
“Hindi ko naman sinasadyang kalimutan ang birthday mo eh. It’s just that I have to give my staffs and crew a victory celebration dahil nag-box office ang Wonder Boy.”
Yeah. Movie Producer si Daddy kaya parati syang busy. Pati samin,nawawalan na sya ng time. T^T
Binuksan ko ng onti ng pintuan para makita ko sila.
Nakahawak yung kamay ni Daddy kay Mamy na umiiyak naman ngayon. T_T
“God Arnold! It’s a party. A celebration of your victory. I am your wife. How come hindi mo ko inimbitahan?! Kinalimutan mo kami ni Narra dito. We cooked and prepared a simple birthday celebration,pero hindi ka dumating. E hindi ka nga din tumawag or nagtext eh. Sa dyaryo na lang namin nalaman kung nasan ka nun!! And even after that party,hindi ka din umuwi!!”
Naaawa na talaga ako kay Mamy. Naalala ko nun,nung birthday nya last week,nagluto kami ng baked mac,chicken,buko pandan. Just a simple celebration. Lumamig na yung pagkain,kakahintay namin kay Daddy. Pero wala. T^T
“Marami kasi akong inaasikaso.” What a lame explanation. -_______________-
“At ngayon,bigla bigla kang uuwi. Hindi ka man lang nagsorry. At nagrereklamo ka pa na walang lutong pagkain. Anong akala mo sakin,katulong?”
“Look,I was tired and hungry. Hindi ko naman alam ng may pinuntahan ka at off ang katulong natin.”
“To hell with you Arnold!! For twenty years ay tiniis ko lahat ng sakit. Pero ngayon,hindi ko na sasayangin pa ang natitirang taon sa buhay ko sa isang katulad mo!”
T-Teka. May maleta na si Mamy? A-Alis sya?
“I love you Rachel.”
“No! You don’t love me! Mas importante pa sayo and career mo kesa samin ni Narra. Arnold! Kami ang pamilya mo!! For God’s sake!”
“A-Alam ko kasi hindi ka mahilig sa mga party-“
“Shut up! Ayoko nang makita ang pagmumukha mo! I am going to have our marriage annulled!”
